พิมพ์

[หมวยจ้า]

   ในวัตถุนิทานพระมหามิต์ตเถรเจ้านั้นว่า วิสคัณ์ฑโรโค โรคคือฝี
อันมีพิษบังเกิดขึ้นแก่อุบาสิกามารดาของพระมหามิต์ตเถรเจ้า อนึ่งธิดาของอุบาสิกา
นี้ก็บวชเปนพระภิกษุนี มหาอุบาสิกาจึงว่าแก่พระภิกษุนีนั้นว่าท่านจงไปสู่สำนัก
แห่งพระผู้เปนเจ้าผู้เปนพี่ บอกว่ามารดาไม่สบาย ให้พระผู้เปนเจ้าหายามารักษา
พระภิกษุนีนั้นก็ไปบอกแก่พระมหามิต์ตเถรเจ้า ๆ จึงกล่าวว่า อาตมาไม่รู้จักที่จะ
ประมวญมาซึ่งเภสัชช์มีรากไม้เปนอาทิ แล้วแลจะได้ปรุงต้มส่งไปให้แก่อุบาสิกา
อนึ่ง เราจะบอกยาให้แก่ท่าน ท่านจงไปเถิดไปกล่าวว่า อหํ ยโต ปัพ์พชิโต เราบวช
แล้วกาลใด จำเดิมแต่กาลนั้นมา เรามิได้ทำลายอินทรียสังวรศีล แล้วและเลงแลดู
ซึ่งวิสภาครูปารมณ์คือรูปแห่งหญิง ด้วยจิตร์อันสหรคตถึงพร้อมด้วยโลภ ด้วยความ
สัจจ์อันนี้ มารดาแห่งข้าจงผาสุกเถิด เมื่อท่านกล่าวคำดังนี้แล้ว จงเอามือปรามาส
ลูบคำสริรกายแห่งอุบาสิกา สา คัน์ตวา ตมัต์ถํ อาโรเจตวา พระภิกษุนีนั้นกลับ
ไปบอกประพฤติเหตุนั้นแก่มารดา แล้วก็กระทำเหมือนคำพระมหามิต์ตเถรเจ้าสั่ง
โรคคือฝีพิษแห่งอุบาสิกาก็ฝ่อไป ดุจดังว่าฟองน้ำอันตรธานหายในขณะนั้นแท้จริง
อุบาสิกาก็ลุกขึ้นทันที เปล่งวจีเภทด้วยจิตร์อันชื่นชมว่า สเจ สัม์มาพุท์โธ ถ้าแล
ว่าองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้ายังทรงพระชนมอยู่ ดังฤาจะไม่พึงปรามาสศีร์ษะพระ
ภิกษุเห็นปานดุจดังว่าบุตรแห่งเรา ด้วยพระหัตถ์อันวิจิตร์ด้วยพระเลขามีข้ออันตรง
ตั้งอยู่แล้วด้วยอาการดุจดังว่าข่าย อันบุทคลขึงไว้ในช่องหน้าต่าง
   เหตุการณ์นั้น กุลบุตร์อื่นถือตนว่าบังเกิดในสกูลแห่งบุทคลอันเปน
อาจารย์แห่งสกูลทั้งหลาย บรรพชาในพระศาสนาแล้ว พึงตั้งอยู่ในอินทรียสังวรศีล
อันประเสริฐ ดุจดังว่าพระมหามิต์ตเถรเจ้านี้
   อนึ่ง มีคำอุปมาว่า อิน์ทริยสํวโร อินทรียสังวรสีลนั้น พระภิกษุ
พึงกระทำให้บริบูรณ์ด้วยสติอย่างไร อาชีวปาริสุทธิศีลนั้น พระภิกษุพึงกระทำให้
บริบูรณ์ด้วยความเพียรเหมือนอย่างนั้น

 

[ครูนภา]

แสดงว่าคนสมัยก่อน ใช้สัจจะวาจาเป็นเครื่องบรรเทากรรม