พิมพ์

[สถาพร]

ลูกไม้ หล่น ไม่ไกลต้น .... ( สงสัย )

 คือผมสงสัย มากครับ ผมเกิดในตระกูลคนจีนเชื้อสายไทย คือ ก๋ง มาจากจีน แต่งงานกับคนไทย ครับ

แต่ในตระกูลผมช่วง 80 ปีมานี้ไม่มีใครสนใจเรื่องธรรมะ ไม่ว่าจะเป็นคนแก่ คนหนุ่ม คนสาว เด็ก ทุกคนสนใจแค่ทำบุญ

ไม่มีใครนั่งกรรมฐาน ปฏิบัติภาวนา มีผมคนเดียวที่หลุดรอดออกมานั่งกรรมฐาน ไปวัดทำบุญ

  พ่อ แม่ ปัจจุบันก็ยังไม่เห็นด้วยในการทำบุญ ปฏิบัติกรรมฐาน ของผม กับชื่นชมกับน้องชายที่เป็นคน สำมะเรเทเมา

ผมมานั่งนึกดูว่า ทำไมจึงมีลูกไม้ ที่ไม่เหมือนผลอื่น หรือ เพราะตกไกลต้น จึงเป็นเช่นนี้

  ผมใช้เวลาถึง 10 ปีนี้แล้วที่จะพยายามชักนำคนในบ้านให้สนใจธรรมะนั่งกรรมฐานกันบ้าง แต่ก็ไม่มีความสำเร็จ

แม้จะเป็นน้อง พ่อ แม่ ทุกวันนี้ผมก็ยังทำไม่สำเร็จ

  ดังนั้นผม ก็เลยคิดถึงภาษิต บทนี้ว่า ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น อันนี้มีความหมายอย่างไรครับ หรือผมจะเข้าใจความหมายผิด

  Aeva Debug: 0.0004 seconds.

[raponsan]

ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น
    (สํา) น. ลูกย่อมไม่ต่างกับพ่อแม่มากนัก.

ที่มา  พจนานุกรมอิเล็กทรอนิกส์ ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒

คุณเป็นลูกไม้ที่หล่นได้ถูกที่แล้วครับ ขอเป็นกำลังใจให้

มีพระองค์หนึ่งกล่าวว่า "คนที่บ้านสอนอยาก มีแต่เค้าจะสอนเรา"

ตีความหมายเอาเองนะครับ

แนะว่า คุณอย่าใจร้อน ควรปฏิบัติให้ถึงๆ ให้คนรอบข้าง เห็นความเปลี่ยนแปลงที่ดีของคุณ

ให้พวกเค้าชื่นชมในตัวคุณ เมื่อนั้นคุณค่อยๆเอ่ยปากอีกที

ตัวผมเองก็มีเชื้อจีนเหมือนกัน พ่อแม่พี่น้องรวม ๘ คน

มีคนสนใจในทางธรรม ๔ คน  แต่มีผมเพียงคนเดียวที่ปฏิบัติอย่างจริงจัง

ลืมบอกไปว่า พ่อแม่ผมก็อยู่ในกลุ่ม ๔ คนนั้นด้วย
 

[ธัมมะวังโส]

อนุโมทนา กับลูกไม้ ที่หล่นมาเป็นพันธ์ใหม่

 แต่อย่างไรเสีย เมื่อหล่น มาแล้ว ก็ไม่แตกต่างกันหรอกนะ เพราะเมื่อหล่นแ้ล้วก็ต้องเน่าเสียในที่สุด

 เปรียบเหมือนกับชีวิต ถ้าเราได้หล่น หรือรู้ว่าจะหล่นแล้ว ก็อย่าประมาท ผลไม้จะเหมือนกันหรือไม่

 เหมือนกัน ก็อยู่ที่บนต้น อาตมาไปสวนส้มโยมท่านหนึ่ง ปรากฏว่า โยมได้นำผลส้มจากต้นหนึ่งมาให้

ฉัน พอฉันแล้ว ลูกหนึ่งก็หวาน อีกลูกก็เปรี้ยว บางลูกก็ออกจืด ๆ โยมก็อธิบายความแตกต่างให้ฟังว่า

 เพราะเหตุใด ยกตัวอย่างพอให้เข้าใจนะ

เจริญธรรม
 

[RATCHANEE]

อนุโมทนาด้วยคะ ที่สามารถออกผลที่ดีได้คะ
 

[ธุลีธวัช (chai173)]

ผมเกิดในตระกูลคนจีนเชื้อสายไทย ครับ แต่ในตระกูลผมช่วง 80 ปีมานี้ไม่มีใครสนใจเรื่องธรรมะ ทุกคนสนใจแค่ทำบุญ ไม่มีใครนั่งกรรมฐาน ปฏิบัติภาวนา มีผมคนเดียวที่หลุดรอดออกมาปฏิบัติกรรมฐาน

พ่อ แม่ ปัจจุบันก็ยังไม่เห็นด้วยในการทำบุญ ปฏิบัติกรรมฐาน ของผม กับชื่นชมกับน้องชายที่เป็นคน สำมะเรเท
เมา ผมมานั่งนึกดูว่า ทำไมจึงมีลูกไม้ ที่ไม่เหมือนผลอื่น หรือ เพราะตกไกลต้น จึงเป็นเช่นนี้

ผมใช้เวลาถึง 10 ปีนี้แล้วที่จะพยายามชักนำคนในบ้านให้สนใจธรรมะนั่งกรรมฐานกันบ้าง แต่ก็ไม่มีสำเร็จแม้ทุกวันนี้ผมก็ยังทำไม่สำเร็จ

คุณสถาพร ครับ!

             ผมก็ไม่ต่างจากคุณมากนัก ปัจจุบันผมยังคงต้องต่อสู้อยู่กับทั้งสังคมในบ้าน และสังคมในที่ทำงาน

อย่างชอกช้ำ เพียงเราอดทนก้มหน้าเชื่อในความดีว่า ทำดีย่อมต้องได้ดี แม้วันนี้โชคคุณงามความดีจะยังไม่ยืน

อยู่ข้างผม ก็ต้องทน ทน และทน ผมถือศีลปฏิบัติธรรมมาตั้งแต่เด็ก คุณเชื่อไหมว่า ผมเติบโตมาไม่เคยเป็นที่รัก

ของใครๆ ถูกหยามหมิ่นดูแคลนให้น้อยเนื้อต่ำใจ ถูกด่าทอตราหน้าจากบุพการีว่า “กูมีลูกเหี้ย....ดีกว่ามีลูกโง่”

มันถูกตีตราบาปให้เจ็บปวดลึกๆในใจมาจนทุกวันนี้ ผมจึงกลายเป็นคนที่ไม่กระตือรือร้นไปสู่ความสำเร็จใดใด

เหมือนคนอื่นเขา เสียใจน้อยใจจนวันนี้หัวใจผมมันเดินทางไปไหนก็ไม่รู้ ไม่มีเป้าหมาย ความสุข ความหวัง แม้มี

ใจใคร่หมายหญิงสาวก็ถูกปฏิเสธ นี่แหละโลก โลกที่มันต้องอยู่กันด้วย ลาภ ยศ สุข นินทา ทุกอย่างมันไม่เป็น

อย่างที่เราคิด แม้ทุกวันนี้ยิ่งมีลมหายใจก็ยิ่งรับรู้ถึงว่า โลกนี้ไม่มีคุณ ไม่มีธรรม มีแต่ระยำ ทุกวันเดินออกนอก

บ้านไม่มีความสุขเลยให้ตาย อยากจะหาที่สงบสงัดหลุดโลกไม่อยากรับรู้อะไรๆ เป็นคนลำบากยากเย็นก็ตรงที่จะ

รักษาความดีไว้นี่แหละครับ สิ่งหนึ่งสิ่งเดียวที่ผมสู้อยู่ก็ระลึกยึดถือพระพุทธองค์เป็นสรณะ ผมจึงยังคงปรารถนา

พุทธภูมิขอสร้างคุณงามความดีเป็นบารมีให้วันหนึ่งที่มันจะต้องเป็นวันของผม

[juntra]

อยากให้มีลูกไม้ อย่างนี้มาก ๆ คะ เพื่อทำให้โลกสงบเย็น มากขึ้น

ที่ใดมีธรรมะ ที่นั้นมีความสงบสุข เพราะเชื่ออย่างนี้คะ

อนุโมทนากับคุณลูกไม้ที่หล่น ไกลต้น คะ