พิมพ์

[raponsan]

มหากัมมวิภังคสูตร
สูตรว่าด้วยการจำแนกกรรม สูตรใหญ่

    พระผู้มีพระภาคประทับ ณ เชตวนาราม ใกล้กรุงราชคฤห์. ตรัสแสดงธรรมแก่พระอานนท์ ภายหลังที่ตรัสปรารภเรื่องพระสมิทธิตอบคำถามของปริพพาชก โปตลิบุตรแง่เดียว แทนที่จะตอบแบ่งตามเหตุผล เมื่อพระอานนท์กราบทูลขอร้อง จึงทรงแสดงเรื่องการจำแนกกรรมเรื่องใหญ่

โดยแสดงถึงบุคคล ๔ ประเภท   คือ  
 
๑. ทำชั่วแล้วไปเกิดในอบาย  ทุคคติ   วินิบาต   นรก
 
๒. ทำชั่วแล้วไปเกิดในสุคติโลกสวรรค์    

๓. ทำดีแล้วได้เกิดในสุคติโลกสวรรค์

๔. ทำดีแล้วไปเกิดในอบาย   ทุคคติ   วินิบาต   นรก
 
ซึ่งทำให้สมณพราหมณ์ บางพวกผู้เห็นไม่ตลอดสายเข้าใจผิด ทรงรับรองเฉพาะคำกล่าวที่ถูกต้อง ที่ไม่ถูกก็ไม่ตรัสรับรอง

นอกจากนั้น ทรงแสดงเหตุผล คือ กรรมดีกรรมชั่วที่ทำก่อนทำหลัง และการมีความเห็นถูกเห็นผิดก่อนตายว่า อาจแทรกส่งผลให้คนเข้าใจผิดได้

แต่ความจริงกรรมทุกอย่างจะส่งผลทั้งสิ้น ( เพียงแต่เข้าใจให้ตลอดสายและไม่สับเหตุผล)


อ้างอิง
- พระไตรปิฎกเล่ม ๑๔ ,พระสุตตันตปิฎกเล่ม  ๖, มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ ,มหากัมมวิภังคสูตร    
- ที่มา พระไตรปิฎก ฉบับประชาชน (อ.สุชีพ ปุญญานุภาพ)
- ขอบคุณภาพจากเว็บพลังธรรม

[raponsan]

พระไตรปิฎกเล่ม ๑๔
พระสุตตันตปิฎกเล่ม  ๖
มัชฌิมนิกาย  อุปริปัณณาสก์
                                 
๖.  มหากัมมวิภังคสูตร  (๑๓๖)

[๖๐๘]  ดูกรอานนท์  ในสมณะหรือพราหมณ์  ๔  จำพวกนั้น  เราอนุมัติ วาทะของสมณะหรือพราหมณ์ที่กล่าวอย่างนี้ว่า
 
ท่านผู้เจริญ  เป็นอันว่า  กรรมชั่วมีวิบากของทุจริตมี  แม้วาทะของเขาที่กล่าวอย่างนี้ว่า  ข้าพเจ้าได้เห็นบุคคลโน้น  ผู้มักทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วง  ฯลฯ  มีความเห็นผิดในโลกนี้  และผู้นั้นตายไปแล้ว  เข้าถึงอบาย  ทุคติ  วินิบาต  นรก  ข้าพเจ้าก็เห็น  นี้เราก็อนุมัติ

ส่วนวาทะของเขาที่กล่าวอย่างนี้ว่า  ท่านผู้เจริญ  เป็นอันว่า  ผู้ใดมักทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วง  ฯลฯมีความเห็นผิด  ผู้นั้นทุกคนตายไปแล้ว  ย่อมเข้าถึงอบาย  ทุคติ  วินิบาต  นรก  นี้เรายังไม่อนุมัติ

แม้วาทะของเขาที่กล่าวอย่างนี้ว่า  ชนเหล่าใดรู้อย่างนี้  ชนเหล่านั้นชื่อว่ารู้ชอบ  ชนเหล่าใดรู้โดประการอื่น  ความรู้ของชนเหล่านั้นผิด  นี้เราก็ยังไม่อนุมัติ 

แม้วาทะของเขาที่พูดปักลงไปถึงเรื่องที่เขารู้เอง  เห็นเอง  ทราบเอง  นั้นแหละในที่นั้นๆ  ตามกำลังและความแน่ใจว่า  นี้เท่านั้นจริง อื่นเปล่า  นี้เราก็ยังไม่อนุมัติ 

นั่นเพราะเหตุไร  ดูกรอานนท์  เพราะตถาคตมีญาณในมหากัมมวิภังค์ เป็นอย่างอื่น  ฯ

   [๖๐๙]  ดูกรอานนท์  ในสมณะหรือพราหมณ์  ๔  จำพวกนั้น 
เราไม่อนุมัติ  วาทะของสมณะหรือพราหมณ์ที่กล่าวอย่างนี้ว่า  ท่านผู้เจริญ  เป็นอันว่า  กรรมชั่วไม่มี  วิบากของทุจริตไม่มี

แต่วาทะของเขาที่กล่าวอย่างนี้ว่า  ข้าพเจ้าได้เห็นบุคคลโน้น  ผู้มักทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วง  ฯลฯมีความเห็นผิดในโลกนี้  และผู้นั้นตายไปแล้ว  เข้าถึงสุคติโลกสวรรค์  ข้าพเจ้าก็เห็น  นี้เราอนุมัติ

ส่วนวาทะของเขาที่กล่าวอย่างนี้ว่า  ท่านผู้เจริญ  เป็นอันว่า  ผู้ใดมักทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วง  ฯลฯ  มี  ความเห็นผิด  ผู้นั้นทุกคนตายไปแล้ว  ย่อมเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์ นี้เรายังไม่อนุมัติ

แม้วาทะของเขาที่กล่าวอย่างนี้ว่า  ชนเหล่าใดรู้อย่างนี้  ชนเหล่านั้นชื่อว่ารู้ชอบ  ชนเหล่าใดรู้โดยประการอื่น  ความรู้ของชนเหล่านั้นผิด  นี้เราก็ยังไม่อนุมัติ

แม้วาทะของเขาที่พูดปักลงไปถึงเรื่องที่เขารู้เอง  เห็นเอง  ทราบเองนั้นแหละ  ในที่นั้นๆ  ตามกำลังและความแน่ใจว่า  นี้เท่านั้นจริง  อื่นเปล่า  นี้เราก็ยัง  ไม่อนุมัติ 

นั่นเพราะเหตุไร  ดูกรอานนท์  เพราะตถาคตมีญาณในมหากัมมวิภังค์ เป็นอย่างอื่น  ฯ

   [๖๑๐]  ดูกรอานนท์  ในสมณะหรือพราหมณ์  ๔  จำพวกนั้น
 
เราอนุมัติ  วาทะของสมณะหรือพราหมณ์ที่กล่าวอย่างนี้ว่า ท่านผู้เจริญ เป็นอันว่า กรรมดีมีวิบากของสุจริตมี
 
แม้วาทะของเขาที่กล่าวอย่างนี้ว่า  ข้าพเจ้าเห็นบุคคลโน้น  ผู้เว้นขาดจากปาณาติบาตฯลฯ  มีความเห็นชอบในโลกนี้  และผู้นั้นตายไปแล้ว  เข้าถึง  สุคติโลกสวรรค์  ข้าพเจ้าก็เห็น  นี้เราก็อนุมัติ
 
ส่วนวาทะของเขาที่กล่าวอย่างนี้ว่าท่านผู้เจริญ  เป็นอันว่า   ผู้ใดเว้นขาดจากปาณาติบาต  ฯลฯ  มีความเห็นชอบ ผู้นั้นทุกคนตายไปแล้ว  ย่อมเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์ นี้เรายังไม่อนุมัติ 

แม้วาทะของเขาที่กล่าวอย่างนี้ว่า  ชนเหล่าใดรู้อย่างนี้  ชนเหล่านั้นชื่อว่ารู้ชอบ  ชนเหล่าใดรู้โดยประการอื่น  ความรู้ของชนเหล่านั้นผิด  นี้เราก็ยังไม่อนุมัติ

แม้วาทะของเขาที่พูด  ปักลงไปถึงเรื่องที่เขารู้เอง  เห็นเอง  ทราบเอง  นั้นแหละในที่นั้นๆ  ตามกำลังและความแน่ใจว่า  นี้เท่านั้นจริง  อื่นเปล่า  นี้เราก็ยังไม่อนุมัติ 

นั่นเพราะเหตุไร  ดูกรอานนท์  เพราะตถาคตมีญาณในมหากัมมวิภังค์เป็นอย่างอื่น  ฯ

   [๖๑๑]  ดูกรอานนท์  ในสมณะหรือพราหมณ์  ๔  จำพวกนั้น 

เราไม่อนุมัติวาทะของสมณะหรือพราหมณ์ที่กล่าวอย่างนี้ว่า  ท่านผู้เจริญ  เป็นอันว่า  กรรมดีไม่มี  วิบากของสุจริตไม่มี

แต่วาทะของเขาที่กล่าวอย่างนี้ว่า  ข้าพเจ้าได้เห็นบุคคลโน้น  ผู้เว้นขาดจากปาณาติบาต  ฯลฯ  มีความเห็นชอบในโลกนี้  และผู้นั้นตายไป  แล้วเข้าถึงอบาย  ทุคติ  วินิบาต  นรก  ข้าพเจ้าก็เห็นนี้เราอนุมัติ

ส่วนวาทะของเขาที่กล่าวอย่างนี้ว่า  ท่านผู้เจริญ  เป็นอันว่า  ผู้ใดเว้นขาดจากปาณาติบาต  ฯลฯ  มีความเห็นชอบ  ผู้นั้นทุกคนตายไป แล้วย่อมเข้าถึงอบาย  ทุคติ  วินิบาต  นรก  นี้เรายังไม่อนุมัติ

แม้วาทะของเขาที่กล่าวอย่างนี้ว่า  ชนเหล่าใดรู้อย่างนี้  ชนเหล่า  นั้นชื่อว่ารู้ชอบชนเหล่าใดรู้โดยประการอื่น  ความรู้ของชนเหล่านั้นผิด  นี้เราก็  ยังไม่อนุมัติ
 
แม้วาทะของเขาที่พูดปักลงไปถึงเรื่องที่เขารู้เอง  เห็นเอง  ทราบเอง  นั้นแหละ  ในที่นั้นๆ  ตามกำลังและความแน่ใจว่านี้เท่านั้นจริง  อื่นเปล่า  นี้เราก็  ยังไม่อนุมัติ 

นั่นเพราะเหตุไร  ดูกรอานนท์  เพราะตถาคตมีญาณในมหากัมมวิภังค์เป็นอย่างอื่น  ฯ

- เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔  บรรทัดที่ ๗๗๙๙ - ๘๐๒๗.  หน้าที่  ๓๓๐ - ๓๓๙.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=14&A=7799&Z=8027&pagebreak=0
- ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :-
http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=14&i=598
- ขอบคุณภาพจากเว็บบล็อกแก็ง และเว็บพลังจิต

[raponsan]

พระไตรปิฎกเล่ม ๑๔
พระสุตตันตปิฎกเล่ม  ๖
มัชฌิมนิกาย  อุปริปัณณาสก์
                                 
๖.  มหากัมมวิภังคสูตร  (๑๓๖)

[๖๑๒]  ดูกรอานนท์  ในบุคคล  ๔  จำพวกนั้น  บุคคลที่เป็นผู้มักทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วง ฯลฯ มีความเห็นผิดในโลกนี้  ตายไปแล้ว  เข้าถึงอบาย  ทุคติวินิบาต  นรกนี้ เป็นอันว่า  เขาทำกรรมชั่วที่ให้ผลเป็นทุกข์ไว้ในกาลก่อน  หรือในกาลภายหลัง  หรือว่ามีมิจฉาทิฐิพรั่งพร้อมสมาทานแล้วในเวลาจะตาย 

เพราะ  ฉะนั้น  เขาตายไป  จึงเข้าถึงอบาย  ทุคติ  วินิบาต  นรก ก็แหละบุคคลที่เป็นผู้  มักทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วง  ฯลฯ  มีความเห็นผิดในโลกนี้นั้น  เขาย่อมเสวยวิบากของกรรมนั้นในชาตินี้  หรือในชาติหน้า  หรือในชาติต่อไป  ฯ


   [๖๑๓]  ดูกรอานนท์  ในบุคคล  ๔  จำพวกนั้น  บุคคลที่เป็นผู้มักทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วง  ฯลฯ  มีความเห็นผิดในโลกนี้  ตายไปแล้ว  เข้าถึงสุคติโลกสวรรค์นี้  เป็นอันว่า  เขาทำกรรมดีที่ให้ผลเป็นสุขไว้ในกาลก่อนๆ  หรือในกาลภายหลังหรือว่ามีสัมมาทิฐิพรั่งพร้อม  สมาทานแล้วในเวลาจะตาย 

เพราะฉะนั้น  เขาตาย  ไปจึงเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์  ก็แหละบุคคลที่เป็นผู้มักทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วง  ฯลฯมีความเห็นผิดในโลกนี้นั้น  เขาย่อมเสวยวิบากของกรรมนั้นในชาตินี้  หรือในชาติหน้า  หรือในชาติต่อไป  ฯ

   [๖๑๔]  ดูกรอานนท์  ในบุคคล  ๔  จำพวกนั้น  บุคคลที่เว้นขาดจากปาณาติบาต  ฯลฯมีความเห็นชอบในโลกนี้  ตายไปแล้ว  เข้าถึงสุคติโลกสวรรค์นี้  เป็นอันว่า  เขาทำกรรมดีที่ให้ผลเป็นสุขไว้ในกาลก่อนๆ  หรือในกาลภายหลังหรือว่ามีสัมมาทิฐิพรั่งพร้อม  สมาทานแล้วในเวลาจะตาย 

เพราะฉะนั้น  เขาตาย  ไป  จึงเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์  ก็แหละบุคคลที่เว้นขาดจากปาณาติบาต  ฯลฯ  มีความเห็นชอบในโลกนี้นั้น  เขาย่อมเสวยวิบากของกรรมนั้นในชาตินี้  หรือในชาติหน้า  หรือในชาติต่อไป  ฯ


   [๖๑๕]  ดูกรอานนท์  ในบุคคล  ๔  จำพวกนั้น  บุคคลที่เว้นขาดจากปาณาติบาต  ฯลฯมีความเห็นชอบในโลกนี้  ตายไปแล้ว เข้าถึงอบาย  ทุคติวินิบาต  นรก  นี้  เป็นอันว่า  เขาทำกรรมชั่วที่ให้ผลเป็นทุกข์ไว้ในกาลก่อนๆ  หรือในกาลภายหลัง  หรือว่ามีมิจฉาทิฐิพรั่งพร้อม สมาทานแล้วในเวลาจะตาย 

เพราะ  ฉะนั้น  เขาตายไปจึงเข้าถึงอบาย  ทุคติ  วินิบาต  นรก  ก็แหละบุคคลที่เว้นขาด  จากปาณาติบาต  ฯลฯ  มีความเห็นชอบในโลกนี้นั้น  เขาย่อมเสวยวิบาก ของกรรมนั้นในชาตินี้  หรือในชาติหน้า  หรือในชาติต่อไป  ฯ

   [๖๑๖]  ดูกรอานนท์  ด้วยประการนี้แล  กรรมไม่ควร  ส่องให้เห็นว่าไม่ควรก็มี  ให้เห็นว่าควรก็มี  และกรรมที่ควรแท้ๆ  ส่องให้เห็นว่าควรก็มี  ให้เห็นว่าไม่ควรก็มี  ฯ

- เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔  บรรทัดที่ ๗๗๙๙ - ๘๐๒๗.  หน้าที่  ๓๓๐ - ๓๓๙.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=14&A=7799&Z=8027&pagebreak=0
- ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :-
http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=14&i=598
- ขอบคุณภาพจากเว็บtrang82.files.wordpress,amulet,bloggang

[raponsan]

พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า

- ศีลเป็นเหตุให้ไปสู่สุคติ (สีเลนะ สุคติง ยันติ)

- ศีลเป็นเหตุให้ได้โภคทรัพย์ (สีเลนะ โภคะสัมปะทา)

- ศีลเป็นเหตุให้ถึงพระนิพพาน (สีเลนะ นิพพุติง ยันติ)

แต่ใน "มหากัมมวิภังคสูตร" ทรงตรัสไว้กว้างๆว่า
   
ไม่ไช่ทุกคนที่ถือศีลแล้วจะไปสุคติ และในอีกทางหนึ่งก็ตรัสว่า ไม่ใช่ทุกคนที่ไม่ถือศีลแล้วจะลงนรก

ทั้งนี้เพราะอะไร ก็เพราะว่า จิตดวงสุดท้ายก่อนที่จะตาย จะเป็นกุศลหรือเป็นอกุศลนั่นเอง เป็นกุศลก็ไปสุคติ

ไม่เป็นกุศลก็ลงอบาย ซึ่งเรียกกรรมชนิดนี้ว่า กรรมนำเกิด หรือ ชนกกรรม นั่นเอง

ดังนั้น กล่าวโดยสรุปก็คือ จะลงอบายหรือขึ้นสวรรค์ ขึ้นอยู่กับ "ชนกกรรม"


อย่างไรก็ตาม เรื่องกรรมและวิบากกรรม เป็นเรื่องอจินไตย ปุถุชนไม่อาจรู้ได้

ดังที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ใน "มหากัมมวิภังคสูตร" ว่า

"นั่นเพราะเหตุไร  ดูกรอานนท์  เพราะตถาคตมีญาณในมหากัมมวิภังค์"

นั่นหมายถึงอะไร หมายถึง มีเพียงพระพุทธเจ้าองค์เดียวเท่านั้น ที่รู้แจ้งเรื่องกรรม

กมฺมุนา วตฺตตี โลโก สัตว์โลก ย่อมเป็นไปตามกรรม

 

แนะนำให้อ่านเพิ่มเติม เรื่อง

กรรมนำ้เกิด
http://www.madchima.org/forum/index.php?topic=4321.msg15973;topicseen#msg15973