ได้เริ่มฝึกนั่งสมาธิมาเป็นระยะเวลา 2 ปีแล้วค่ะ
คือจะนั่งภาวนาพุทโธบ้าง บางครั้งก็นั่ง ดูลมหายใจบ้าง
จนกระทั่ง มีความรู้สึกว่า
การนั่งนั้นจะรู้สึกว่าตัวโยกโคลง เอนไปข้างหน้าข้างหลังได้เอง ครั้งแรกก็ตกใจ
แต่พอทำได้ไปนาน ๆ ก็รู้สึกเฉย ๆ เมื่อมีอาการอย่างนี้เกิดขึ้น
พยายามจะไม่สนใจ และปล่อยให้มันเป็นไปตามสบายในการนั่ง
นึกอยู่ว่าเดี๋ยวมันก็หยุดเอง แล้วมันก็หยุดเอง
เราคุยกับเพื่อน ๆ บอกว่าน่าจะเป็นอาการของปิติ แต่ที่เพื่อนทำได้จะเป็นแบบขนลุกซู่ไปทั้งกาย
แล้วก็มีสุขเกิดขึ้นพร้อมๆกัน
เรา ก็ไม่ค่อยจะเข้าใจตรงนี้แหละ เพราะเรายังไม่รู้สึกถึงความสุขเลยค่ะ
เราก็ถามเพื่อนว่ามันเป็นสุขเป็นยังไง เพื่อนก็บอกว่าอธิบายไม่ถูก
แต่มันจะมาพร้อมๆกันกับปิติ
อยากถามว่า เรามีอาการของปิติหรือยังคะ ? เพราะเราเองยังไม่รู้สึกถึงความสุขเลย
ได้แต่รู้สึกตัวแล้วก็เฉยๆ เหมือนนิ่ง ๆ อยู่อย่างนั้น และไม่มีอารมณ์อะไรเลย
อยากทราบว่า เรามาถูกทางหรือเปล่าคะ ?