พิมพ์

[sompong]

เรื่องนี้เป็นเรื่องเกิดจริง ที่เกิดขึ้นในจังหวัด เพชรบูรณ์ แต่ตัวละครขอเปลี่ยนนามครับ

ยายมี เป็นชาวไร่ มีครอบครัวที่อุดมสมบูรณ์ ทำสวนมะขามหวาน มีลูก 3 คน เป็นชายทั้ง 3 คน
ยายมี ต้องอยู่เป็นแม่หม้ายมาตั้งแต่อายุ 31 ปี เนื่องด้วย ตาวัฒน์ นั้นต้องเสียชีวิตเพราะถูกตัวต่อต่อยตาย เพราะเก็บมะขามไปเหยี่ยบหลุมต่อดิน ส่งโรงพยาบาลก็สิ้นใจ แต่ยายมีเป็นคนชอบไปวัดทำบุญ ถึงแม้ตาวัฒน์ จะสิ้นชีิวิตเพราะตัวต่อ ยายมีก็ไม่ทำลายรังต่อดินนั้นเลย

จากนั้นมายายมีก็เลี้ยงลูกจนเติบใหญ่ พร้อมกับห้ามลูกไปทำลายรังต่อที่ต้นมะขามต้นนั้น หลังจากลูกชายเติบใหญ่ก็เข้าเรียนศึกษา ที่กรุงเทพกันทั้งหมด และปักหลักทำงานอยู่ในกรุงเทพกัน โดยส่งเงินมาให้ยายมีใช้ พร้อมจ้างคนรับใช้ไว้ให้ ชีวิตยายมีดูเหมือนจะมีความสุข สวนมะขามหวาน ก็ให้ผลิตผลดี มีเงินเหลือเก็บเหลือใช้ผ่านไปจนกระทั่งยายมี มีอายุได้ 64 ปี

เมื่อถึงคราวครบวันเกิดของยายมี ในเดือน มีนาคม บรรดาลูกชาย ทั้ง 3 ก็กลับมาเยี่ยมยายมีกัน
ซึ่งปีนี้คึกคักกันมาก เพราะทุกปีที่ผ่านมาทั้ง 3 คน ก็อุ้มลูกคนแรกมาให้ยายมีได้อุ้มกันทุกคน ถึง  4 ปีแล้วแต่ปีนี้เด็กที่ได้อุ้มกันมานั้นมีอายุเพิ่มขึ้นกำลังเป็นเด็กซน และเด็กชาย 2 คน เด็กหญิงอีก 1 คน พร้อมกับลูกสะใภ้ก็ยังอุ้มเจ้าตัวน้อยมากันอีก ทำให้ยายมี มีความสุขมาก ๆ

แต่ในตอนบ่ายวันนั้น ความสุขของทุกคนก็ได้หมดไป เพราะว่าเด็กทั้ง 3 คนนั้นได้วิ่งเข้าไปเล่นในสวนมะขามซึ่งบรรดาผู้เป็นพ่อ ก็ได้ลืมเรื่องต่อกันไปหมด เพราะเข้าใจว่าต่อคงจะไม่ได้อยู่ที่นั้นแล้ว แต่เด็กทั้ง 3 นั้นวิ่งเล่นกันไปแล้วไปตกหลุมที่ต้นมะขามต้นนั้น ทำให้ต่อดิน ทั้งหมด บินกรูเข้ามาหาเด็กอายุ 5 ขวบ ทั้ง 3 คน

เด็กทั้งหมดวิ่ง หนีกันออกมาจากสวนด้วยอาการเจ็บปวด ทุลักทุเล พร้อมอาการร้องไห้อย่างสะอึก สะอื้น
"พ่อ หนูปวด แม่ผมปวด ยายหนูเจ็บมาก เลย"
เสียงของเด็กร้องระงม กันทำให้ผู้เป็นพ่อ แม่ ต้องรีบนำรถวิ่งไปที่ โรงพยาบาล แต่เด็กทุกคนโดนตัวต่อต่อยเป็นจำนวนมาก มีอาการไข้แทรก และทนพิษตัวต่อไม่ได้

วันเกิดของยายมี ปีนั้นต้องเสียหลาน หญิง ชาย ถึง 3 คนด้วยกัน
เมื่อเหตุการณ์เป็นดังนี้ บรรดาลูกยายมีนั้น ต้องการขจัดปัญหาเรื่องนี้ด้วยการทำลายตัวต่อดินนั้นให้หมด

เพราะความแค้นใจ มาก ๆ มันทำลายทั้ง พ่อ และ ลูก หลาน เรา

แต่ยายมีก็ห้ามไว้ ยายมีห้ามลูกชาย ทั้ง 3 คนว่า
"เวร ย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร"

แต่ถึงแม้ยายมี ห้ามดังนั้นแต่ ลูกชายคนเล็กนั้นก็ได้จัดการทำลายรังต่อนั้นเป็นเวลาถัดมาอีก 2 สัปดาห์
ในขณะที่ยายมีไปอยู่รักษาศีลที่่วัด

ยายมีกลับมาพอรู้ ว่าตัวต่อ และ รังต่อดินถูกทำลายหมด
ยายมีก็นัดลูกชาย ทุกคนมารวมกันในอีก 2 สัปดาห์โดยให้ลูกชายทั้ง 3 คนทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้พวกตัวต่อเหล่านั้น

ผ่านไปอีก 1 ปี ลูกชายทั้งหลายก็กลับมาเยี่ยมแม่เหมือนทุกปี พร้อมกับหลานคนเล็ก อีก 3 คนที่กำลังเดิน กำลังอุ้ม อายุ 2 ขวบ อีก 3 คน

สำหรับเรื่องนี้ยังมีตอนต่ออีก หน่อยครับเอาไว้ผมมีเวลามาพิมพ์เพิ่มครับ

[raponsan]

เป็นเรื่องที่น่ายินดี ที่มีสมาชิกหลายท่าน เริ่มเขียนเรื่องสั้นมาให้อ่าน

 ตัวผมเองก็กำลังจะเขียน เรื่องนี้เป็นกรรมของผมเอง ขอเวลาสักระยะหนึ่ง

 จะนำมาโพสต์ให้อ่าน

[fasai]

รออ่านเพิ่มอยู่ คะ

[tcarisa]

เป็นเรื่องที่น่าสนใจ มาก ๆ เลยคะ เราจะอยู่โดยไม่เบียดเบียนกันได้

หรือป่าวกับสรรพสัตว์ที่มีพิษทั้งหลาย

เด็กย่อมไม่รู้ อิโหน่ อิเหน่ อะไร? ก็ยังต้องจบชีวิต

ถึงแม้หลานก็รัก แต่ดูเหมือนเพราะศีล และ ธรรมของยายมี ปล่อยวางมากหรือป่าว

 

ดิฉันเคยได้ดูภาพยนต์เรื่อง โคตรไอ้เขี่ยม ภาค 1 และ 2

ซึ่งก็เป็นเรื่องของยายแก่ ที่เลี้ยง ไอ้เคี่ยมตั้งแต่ตัวเล็ก ๆ และปล่อยให้มันอยู่ในบึงหน้าบ้าน

และไอ้เคี่ยมก็ไปทำร้ายคนมากมาย ตาย ยายแก่นี่ก็รู้ และปิดเป็นความลับ และปกป้องไว้

และคอยฆ่าคนที่มาสืบเรื่องนี้ ภาค 1 หนังทำสรุปมาไว้ประมาณนั้น

พอมาภาค 2 คนสืบกันไปเจอว่ายายแก่ เลี้ยงไอ้เคีี่ยม แกก็เลยกลายเป็น ฆาตกร สมบูรณ์แบบ

สุดท้ายก็ถูกไอ้เคี่ยม งาบ ตาย ในภาค 2

ตอนนี้เห็นว่ามี ภาค 3 อีกยังไม่ได้ดู


แต่ที่นำมาวิจารณ์ ในที่นี้ ก็เพื่อต้องการชี้ให้เห็นว่า

ถึงแม้เราจะนับถือพุทธศาสนา ต้องแผ่เมตตา ต้องอยู่ในศีล และ ทาน ภาวนา ก็ตาม

แต่ถ้าเมื่อถึงคราวที่ต้อง ปกป้องบ้านเมือง เราจะทำเฉยได้หรือป่าว คำตอบที่ผ่านมาก็เพราะบรรพบุรุษ

ของเราเลือกทำในสิ่งที่ถูกที่สุด โดยยึดหลักอหิงสา แต่ถ้าหมดหนทางก็ต้องปกบ้านป้องเมือง

ิมิฉะนั้น ประเทศไทย วันนี้จักเป็นอย่างไร จะเป็นทาส ไปกี่ประเทศแล้ว เหมือนรอบประเทศเรา

[นัยนา]

คุณครูคะ ตอนนี้น้ำท่วม มีจรเข้ หลุดลง ไปในอ่างเก็บน้ำมากมายเลยคะ เห็นว่าหายทั้งฟาร์ม จับมาได้ 2 ตัว

ที่เหลือ หนูว่าน่าจะยิ่งกว่าหนังคะ

[translate]

เรื่องนี้เป็นเรื่อง ที่ดีมาก ๆ เลยครับ เพราะผู้เขียนต้องการสื่อเรื่องของ ความเมตตา โดยเฉพาะพระโพธิสัตว์ นั้น

แม้ชีวิตสามี ชีวิตหลาน ชีวิตลูก ก็ไม่เสียดาย เป็นห่วงแต่ชีวิตของสัตว์

ผมนึกถึงเรื่อง พระจักขุบาล ที่คุณประสิทธิ์โพสต์ได้เลยครับ ว่า

  พระมหาปาละ ที่เป็นพระอรหันต์นั้น ท่านเดินจงกรมกลับไป กลับมา แล้วขณะที่เดินก็เหยียบแมงเม่า ไปด้วย

ทำให้บรรดาเพื่อนพระภิกษุ โจทย์อาบัติกับท่าน

  แต่เพราะความบริสุทธิ์ แห่ง พระอรหันต์ ไม่ได้มีเจตนาแล้ว จึงไม่มีความผิด

  ที่นี้ ผมเคยได้ยิน พระอาจารย์พูดให้ฟังเรื่อง เมตตา แต่ต้อง เมตตา อย่างเฉียบขาด

  เมตตาเฉียบขาด นั้นเป็นอย่างไร ?


    เมตตา คือ ความปรารถนาให้ตนเอง และ ผู้อื่น มีความสุข

    เฉียบขา คือ ต้องใช้วิธีที่ ดูแล้วรุนแรง แต่ ตั้งอยู่บนฐาน ความจำเป็น

    ยกตัวอย่าง
   
     พ่อ แม่ รักลูก อยากให้ลูก เป็นคนดี เพราะลูกเป็นคนไม่ดี จึงต้องมีการ ตีบ้าง ทำโทษ บ้างเป็นต้น

     หมอ จะรักษาคนไข้ ที่เป็นมะเร็ง ก็ต้องตัด ต้องเฉือน

    ถ้านึกถึงพระดำรัสของ พระพุทธเจ้า ได้นะครับ
 
      พึง สละทรัพย์ เพื่อรักษาอวัยวะ 
     
      พึง สละอวัยวะ เพื่อรักษาชีวิต

      พีง สละชีวิต เพื่อรักษาธรรม

  พระพุทธเจ้า พระองค์ประกอบด้วย เมตตามหากรุณาอันยิ่งใหญ่ ก็ยังสอนให้เรารู้จักระดับ ของเมตตา

  เมตตาธรรม เป็นเครื่อง ค้ำจุนโลก จริงๆ ถ้าเราเข้าใจ