พิมพ์

[mitdee]

เพื่อนสมาชิก ธรรม มีความเห็นอย่างไร กับการประลองเรื่องการนั่งสมาธิ ครับ

คือผมไปหาเพื่อน ๆ กัน ทุกท่านจะกล่าวเวลาที่เสวนากันไปทำท่า จะไม่เข้าท่า

จะลงความเห็นให้ประลองกรรมฐาน กันแทนครับ ผมเคยเห็นเพื่อน ๆที่นั่งเป็น ชั่วโมง ๆ เลยครับ

สูงสุด 7 ชั่วโมงครับ เป็นศิษย์กรรมฐานสายกสิณ วัดยานนาวา รองลงมาก็เป็น ศิษย์สายวิปัสสนา วัดมหาธาุตุ

ส่วนผมเองไม่เป็นท่าครับ นั่งแค่ 30 นาที ก็ออกแล้วครับ

ดังนั้น อยากถามความเห็นเพื่อน ๆ ครับ สำหรับ พวกที่ชอบประลองการนั่งกรรมฐาน นี่มีความผิดหรือไม่ครับ
หรือเป็นการดี หรือ ไมดี อย่างไร จะได้ท้วงกันด้วยเหตุ ด้วยผล นะครับ ว่าการประลองกรรมฐาน ก็ไม่ใช่หนทาง
พิสูจน์ มรรค ของพระพุทธเจ้า นะครับ

พวกเพื่อนผม นี่เวลา จัดงานวิทยาศาสตร์ ทางจิต ก็ชอบไปนั่งประลองกันด้วยครับ
บางครั้งผม ก็ยังอดขำ ว่าเหมือนเป็นการสร้าง ตัวตน ( มานะทิฏฐิ ) ขึ้นมาอีกชั้นนะครับ

 

[raponsan]

การนั่งสมาธิเป็นการประกอบกุศลกรรม ที่ได้บุญเยอะแต่ใช้ทุนทรัพย์น้อย
 การแข่งขันเป็นการเปรียบเทียบ ประกอบด้วย "มานะ"(ความสำคัญตน คือ ถือตนว่าเป็นนั่นเป็นนี่)
 มานะเป็นสังโยชน์ข้อที่ ๘ พระอรหันต์เท่านั้นที่จะตัดได้

ข้อดีของการแข่งขัน คือ เป็นการประเมินตนเอง ถามว่า การประเมินตนเองโดยไม่แข่งขันมีไหม?
 ตอบว่า มีครับ ในกรรมฐานมัชฌิมาฯ ได้ใช้ "บริกรรมนิมิต" เป็นเครื่องวัด
 โดยการนับคำว่า "พุทโธ" พระอาจารย์กล่าวไว้ว่า หากนับได้ถึงพันโดยไม่ผิดเลย
 เราจะได้ "อุปจารสมาธิ" และเมื่อเราฝึกถึงระดับหนึ่งจนมีความชำนาญ
 เราจะทราบได้ว่า เราใช้เวลาในการนั่งนานกี่นาทีกีชั่วโมงแ้ล้ว โดยเทียบกับจำนวนพุทโธที่นับไป

อย่างไรก็ตามความสำเร็จของกรรมฐานมัชฌิมาฯอยู่ที่ "การบรรจุพุทโธ"ลงที่ฐานจิตนั้นๆ
 หากทำไ้ด้ถูกต้องแล้ว จะรับรู้ได้ถึงความสุขที่จรเข้ามา

ท่านใดอยากทราบว่า "บริกรรมพุทโธ"แล้วรับรู้ถึงความสุขได้อย่างไร(โดยไม่ติดสุข)
 วันที่ ๑๔ สิงหาคมที่จะถึง เชิยที่บ้านคุณจิตตรี สระบุรีเลยครัย
 ขอคุยเป็นเพื่อนเท่านี้ครับ