พิมพ์

[kobyamkala]

ได้ยินมาว่า พระพุทธเจ้า ตรัสห้าม พระสาวก ห้ามแสดงฤทธิ์ แต่ พระพุทธเจ้าแสดงฤทธิ์ เองได้เพราะเหตุไร หรือ ?

 

[ก้านตอง]

น่าสนใจ นะคะ อะแฮ่ม ขอออกเสียง น้อย ๆ นิดหนึ่ง นะคะ

  อาจจะป้องกันพระสงฆ์ ที่ไม่มีฤทธิ์ มั้งคะ เพราะถ้าพระสงฆ์ แสดงฤทธิ์ กันได้ คนก็จะนับถือ แต่พระสงฆ์ ที่มีฤทธิ์ ซึ่งอาจจะย่ำยี ปรามาส พระสงฆ์ ฝ่าย วิปัสสก ได้คะ


 

[raponsan]

อรรถกถา สรภชาดก

ว่าด้วย ละมั่งทำคุณแก่พระราชา

               พระศาสดา เมื่อเสด็จประทับอยู่ ณ พระเชตวันมหาวิหาร ทรงพระปรารภการพยากรณ์ปัญหาที่พระองค์ตรัสถามโดยย่อได้อย่างพิสดารของพระธรรมเสนาบดี จึงตรัสพระธรรมเทศนานี้ มีคำเริ่มต้นว่า อาสึเสเถว ปุริโส ดังนี้.

               ก็แลในครั้งนั้น พระศาสดาตรัสถามปัญหากะพระเถรเจ้าโดยย่อ ต่อไปนี้เป็นเรื่องราวในคราวเสด็จจากเทวโลกนั้นโดยสังเขป.

               กล่าวความจำเดิมแต่ท่านพระปิณโฑลภารทวาชะ ถือเอาบาตรไม้จันทน์แดง ในสำนักของราชคหเศรษฐี ได้ด้วยฤทธิ์แล้ว พระศาสดาตรัสห้ามการกระทำอิทธิปาฏิหาริย์ แก่ภิกษุทั้งหลาย.

               ครั้งนั้น เหล่าเดียรถีย์คิดกันว่า พระสมณโคดมทรงห้ามการกระทำอิทธิปาฏิหาริย์เสียแล้ว ที่นี้แม้ตนเองก็คงจักกระทำไม่ได้ ครั้นถูกพวกสาวกของตนซึ่งขายหน้าไปตามกันพูดว่า ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ท่านทั้งหลายถือเอาบาตรด้วยฤทธิ์ไม่ได้แล้วหรือ ก็พากันแถลงว่า ผู้มีอายุทั้งหลาย นั่นมิใช่เป็นการที่พวกเราจะกระทำได้ยากเลย

แต่ที่พวกเราไม่ถือเอาเพราะคิดกันว่า ใครเล่าจักประกาศคุณที่ละเอียดสุขุมของตนแก่พวกคฤหัสถ์ เพื่อต้องการบาตรไม้อันเป็นประหนึ่งศพ ฝ่ายพวกสมณศากยบุตรพากันสำแดง ถือเอาไปเพราะเป็นคนโง่ ใจโลเล พวกเธออย่าคิดเลยว่า

การกระทำฤทธิ์เป็นเรื่องหนักของพวกเรา เพราะพวกเราน่ะ พวกสาวกของสมณโคดมจงยกไว้เถิด แต่จำนงจะแสดงฤทธิ์กับพระสมณโคดม แม้นว่าพระสมณโคดมจักกระทำปฏิหาริย์อย่างหนึ่ง ฝ่ายพวกเราจักกระทำให้ได้สองเท่า.

               พวกภิกษุฟังเรื่องนั้นแล้วพากันกราบทูลแด่พระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข่าวว่าพวกเดียรถีย์จักพากันกระทำปฏิหาริย์.
               พระศาสดาตรัสว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย จงพากันกระทำเถิด แม้เราก็จักกระทำบ้าง.

               พระเจ้าพิมพิสารทรงสดับเรื่องนั้น เสด็จมากราบทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า
                ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข่าวว่า จักทรงกระทำปาฏิหาริย์.

                ตรัสว่า ขอถวายพระพร มหาบพิตร.

               ทูลถามว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระองค์ทรงบัญญัติสิกขาบทไว้แล้วมิใช่หรือ.

       ตรัสว่า มหาบพิตร นั่นอาตมภาพบัญญัติแก่หมู่สาวก แต่สิกขาบทของพระพุทธเจ้าทั้งหลายไม่มี         
       มหาบพิตร เหมือนอย่างว่า ดอกไม้และผลไม้ในพระอุทยานของมหาบพิตร ทรงห้ามไว้แก่ชนเหล่าอื่น
       มิได้ทรงห้ามแก่มหาบพิตรฉันใด ข้อนี้ ก็พึงเห็นเทียบเคียงฉันนั้น

               ทูลถามสืบไปว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระองค์จักทรงกระทำปาฏิหาริย์ ณ ที่ไหนพระเจ้าข้า ตรัสว่า ณ โคนไม้คัณฑามพฤกษ์ ใกล้ประตูเมืองสาวัตถี ขอถวายพระพร ทูลถามว่า ในเรื่องนั้นพวกหม่อมฉันจะต้องทำอะไรบ้าง. ตรัสว่า ไม่มีอะไรเลย มหาบพิตร.

ฯลฯ................ฯลฯ................

อ่านเรื่องเต็มๆได้ที่
http://www.84000.org/tipitaka/attha/jataka.php?i=271854

[winyuchon]

สรุป ง่าย ๆ ก็คือ พระพุทธเจ้า สั่งห้ามพระสาวก แต่ไม่ได้ สั่งห้าม พระพุทธเจ้า

 เปรียบ เหมือน กษัตริย์ สั่งห้าม ข้าราชบริพารห้าม เด็ดกิน ผลไม้ในสวน แต่ พระมหาำกษัตริย์ เด็ดกินได้

 ชัดเจนแจ่มแจ้ง มากๆ  ซึ่งบรรดาพระสาวก ก็ย่อมไม่กล้าที่จะทักท้วง แน่นอน .....

ดังนั้น พระพุทธเจ้า จึงทรงแสดงฤทธิ์ ได้ทุกวัน ตามบุพพกิจ 5 ประการ

 

[indy]

คิดว่าท่านคงป้องกันไม่ให้สาวก หลงในฤทธิ์ เพราะท่านสอนให้หลุดพ้นมากกว่า