พิมพ์

[bomp]

ผมพาเพื่อนไปวัน ฟังธรรม วันนั้นก็มีคำสอนส่วนหนึ่งที่เพื่อน ๆ ผมพูดขึ้นว่า

 เพื่อน "ถ้ามัวแต่คิดอย่างพระ ก็อดตายกันพอดี"

  ผม "อดตายอย่างไร"

 เพื่อน "ก็พระสอนให้เรานึกถึงความตาย ไงละ่"

  ผม "แล้วมันเกี่ยวกันตรงไหน กับเรื่องอด"

 เพื่อน "พอเรานึกถึงความตายแล้วใจมันหดหู่ ไม่อยากจะทำอะไร เพราะเดี๋ยวเราก็ต้องตาย จะหา จะคิดอะไร ก็ไม่อยากคิด เพราะเศร้าวะต้องตายแล้ว"


  ท่านผู้อ่านเห็นด้วยหรือไม่ครับ ว่า การปฏิบัติธรรม ไม่เอื้อกับการทำงาน ถ้าใครมีความคิดเห็นที่เกิดปัญญาดี ๆ แล้วช่วยแถลงหน่อยครับ จะได้นำไปบอกเพื่อนผมครับ

 

[ครูนภา]

วางแล้ว จึงว่างได้ การที่นั่งระลึกถึงความตายเพื่อให้เราไม่ประมาทในการทำดีเพราะเราจะตายเมื่อไรไม่รู้...เรารู้เพียงแต่เราต้องตายแน่...อีกอย่างหนึ่งเป็นการเจริญสติให้อยู่กับตัวไม่ไปยึดเอากิเลสมำเผาตนเอง

วางแล้ว จึงว่างได้ ทั้งเป็นการน้อมนำจิตให้พิจารณาถึงความไม่เที่ยงแท้แน่นอนของร่างกายที่กว้างซอกยาววานี้


จาากเนื้อเรื่อง คือ คนยังไม่อยากปฏิบัติเจริญ มรณานุสสติคะ การเจริญต้องระวังขาดสติ แล้ว ซึมเศร้าได้นะคะ


ผมเคยคิดเหมือนกันว่า ในเมื่อเราจะตายแล้วจะไปแสวงอะไรกันอีกก็เลยลาออกมาเดินเล่นอยู่พักหนึ่งแล้วครับ ปล่อยชีวิตไปตามวัดแบบคนที่คิดว่าเรามีความตายอยู่ จะต้องไปแสวงอะไร จนทำให้แม่ผมต้องเดือดร้อนอยู่ 2 ปีครับตอนนี้กลับมาสมัครหางานทำแล้วดูแลแม่ต่อครับ คุณธรรมระลึกความตายนี้อย่างน้อยวันละครั้ง ต้องพระโสดาบันนะครับ อย่างปุถุชนขึ้ไกล นึำกได้บ้างไม่ได้บ้าง หรอกครับ ถึงขั้นจะปลงแบบที่ผมทำมานั้น ไม่ใช่เรื่องง่ายครับ

จาก http://www.facebook.com/madchimaRDN