การรักใครซักคน ไม่ต้องการความพยายาม
"การตัดใจ" ต่างหาก ที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากมาย
ความสุขยามที่ได้สบตา....
กับความทุกข์ยามที่ต้องคอยหลบตา....
อันไหนมันหนักหนากว่ากัน
ไม่โทษตัวเอง ที่มาเจอกันสายเกินไป...
ไม่โทษเธอที่ไม่มีใจให้...
ไม่โทษโชคชะตาที่ทำให้เราพบกัน แต่ไม่ได้ทำให้เราใจตรงกัน
วันนี้...ยิ้มให้กับตัวเอง
ที่อย่างน้อย ถึงจะพบกันสายเกินไป
แต่ก็ยังดีที่ได้พบ...
ความรัก ไม่ใช่ความสงสาร หรือการต้องทนฝืนใจ
เธอก็คือเธอ... ฉันก็เป็นฉัน
หากรักที่เกิดขึ้นเป็นความพยายามของใครคนใดคนหนึ่งเพียงฝ่ายเดียว
เชื่อเถอะว่า รักที่เกิดขึ้นมานั้นจะไม่มีทางเป็นความรักที่มีความสุขได้เลย
หากใครคนใดคนหนึ่งต้องเป็นฝ่ายวิ่งตามอีกฝ่ายอยู่ตลอดเวลา
ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้รัก นั้นคงอยู่… รักแบบนั้นจะมีประโยชน์อะไร…
อย่าให้คนหนึ่งมีความสุข…ในขณะที่อีกคนหนึ่งพยายาม
อย่าให้คนหนึ่งเสียใจ…ในขณะที่อีกคนหนึ่งไม่รู้ตัว
อย่าให้คนหนึ่งรู้สึกดี….ในขณะที่อีกคนเฉย ๆ อย่าละเลยความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง
....
การลืมคนที่เรารักมากที่สุด
อาจดูยากเย็นเกินทำใจ
แต่การเอาชนะใจตัวเองให้ได้
ยากเย็นกว่า...แต่ต้องทำ
แม้คนเคยรักเคยผูกพันกันมา
จะยังมีเยื่อใยบาง ๆ หลงเหลืออยู่
แม้ภาพเก่า ๆ ที่เคยหวานชื่น
จะตามหลอกหลอนให้เราปวดใจอยู่เรื่อย ๆ
แต่เราจะยอมปล่อยให้สายใยบาง ๆ เส้นนั้น
มารัดคอจนตายทั้งเป็นเลยเชียวหรือ
แม้ว่าหัวใจจะเป็นก้อนเนื้อที่มีความรู้สึกรู้สาก็เถอะ
แต่ถ้าตราบใดหัวใจยังคงอยู่ในร่างกายเรา
ยังเต้นเป็นจังหวะ
และยังเป็นอุปกรณ์ชิ้นเดียวที่ช่วยทำให้เรามีชีวิตอยู่
การเก็บรักษาก้อนเนื้อที่มีความรู้สึกรู้สานั้นไว้
ยังดีเสียกว่าปล่อยให้แหลกคามือคนไม่รักดี
อย่ามัวแต่คิดว่าเขาคือที่สุดของชีวิต
และต่อจากนี้ไปจะไม่รักใครอีกแล้ว
แม้เรื่องราวความรัก
จะกลายเป็นเรื่องเล่าที่ตัวละครสองตัวต่างแยกทางกันเดิน
แต่ก็ใช่ว่าเราจะเดินทางเพียงคนเดียวลำพังไม่ได้
เรายังสามารถพบเจอและมอบหัวใจให้ใครได้อีก
เรายังลืมตาอ้าปากได้สบาย
ไม่จำเป็นว่าเราจะต้องเอาชีวิตอันแสนมีค่า
ไปผูกติดอยู่กับเขา
ไม่อยากลืมเขา ก็ไม่ต้องลืม
เก็บเขาไว้เป็นความทรงจำที่ดี
แต่ถ้าการที่ไม่สามารถลืมเขา
แล้วกลายเป็นบ่วงที่คอยติดตามหลอกหลอนเราไปทุกที่
ลืมเขาให้หมดจากใจเสียเถอะ
เขาเป็นเทวดาหรือก็เปล่า
ทำไมเราถึงยังไม่กระชากชีวิตเขาออกไปจากใจเสียที
ลองนึกดูสิว่าป่านนี้เขากำลังทำอะไร
เขากำลังหยิบรูปเราขึ้นมากอดแนบอก
ด้วยความพิศวาสอย่างนั้นหรือ
เขาอาจจะกำลังอยู่กับใครที่ไหนสักแห่งหนึ่งก็เป็นได้
เขามีสิทธิ์ทำอะไรที่ไหนก็ได้ตามใจชอบ
ทำโดยไม่จำเป็นต้องบอกเรา ไม่จำเป็นต้องมีเรา
ไม่เห็นต้องเสียเวลาอันมีค่ามานั่งคิดถึงเรา
ซึ่งก็เป็นแค่คนในอดีต
ความจริงแล้วเป็นเพราะเรายังงมงาย
เพราะเรายังไม่อยากลืมเขาต่างหาก
อย่าปล่อยให้โลกหมุนเอาตัวเรา
ไปติดอยู่กับเรื่องราวในอดีตเลยดีกว่า
ลุกขึ้นมาหมุนโลกด้วยมือของเราเองเถอะ
ทุกอย่างในตอนนี้ขึ้นอยู่ที่เราเพียงคนเดียวเท่านั้น
เราหมุนโลกให้ไปทางซ้าย มันก็จะไปทางซ้าย
เราหมุนให้ไปทางขวา มันก็จะไปทางขวา
ขอเพียงแค่เราอย่าหมุนให้มันกลับไปทางเดิมทางนั้นเป็นใช้ได้
เก็บทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นเขาให้กลายเป็นอดีต
เป็นความทรงจำเก่า ๆ ที่ไม่ควรเอามาฉายซ้ำแล้วซ้ำเล่า
การที่เรายังงมงายคิดถึงเขา
จะทำให้เราไม่สามารถก้าวขาเดินไปข้างหน้าได้อย่างเต็มที่
ถ้ายังไม่ยอมลืมตาตื่นขึ้นมาดูว่าอะไรคือความจริง
อะไรคือภาพลวง อะไรคือความฝัน
บอกได้เลยว่า
เรากำลังจะก้าวพลาด step ชีวิตที่สูงขึ้นไปอีกขั้น
ที่ตรงนั้นอาจมีอะไรดีๆ รอเราอยู่
ขอแค่เรากล้าหาญที่จะเดินเข้าไปหา
และไม่พกพาเอาเรื่องเก่า ๆ ติดตัวไปด้วย
ถ้าเราทำได้
ก็ถือได้ว่าเรากำลังยกระดับจิตใจตัวเองให้สูงขึ้น
เมื่อไรที่เราได้ไปยืนอยู่ตรงจุดที่มันสูงขึ้นกว่าเมื่อวาน
พรุ่งนี้ก็ย่อมที่จะยืนอยู่สูงกว่าวันนี้
อย่าร้องไห้คร่ำครวญฟูมฟายเพื่อใครคนหนึ่ง
ที่ได้เดินออกไปจากชีวิตต่อไปอีกเลย
มีส่วนได้ส่วนเสียกับเราหรือ ก็ไม่
จำไว้ให้ขึ้นใจว่า
เขาคนนั้นก็เป็นได้แค่คนเคยรักที่ได้ตายจากไป
เราเองต่างหากที่ยังมีลมหายใจ
และยังมีชีวิตอยู่
นำมาจาก คุณ มอมแมม
ผู้เขียน
หัวข้อ: ขอคำแนะนำทางออกของปัญหา (อ่าน 12338 ครั้ง)