1 เอาบุญมาฝากค่ะ อยากให้ทุกคนอนุโมทนากันเยอะๆ ขอให้ทุกคนมีความสุขมากๆๆๆๆ นะคะ
2. เป็นครั้งแรกค่ะที่ปฏิบัติอย่างจริงจัง ไปทั้งวัน4วัน วันที่2 ของการปฏิบัติ ตอนนั่งกำหนดจิต ยุบหนอ-พองหนอ อยู่ดีๆก็เกิดเห็นภาพค่ะ ภาพในอดีต ภาพคนรู้จักที่ไม่เคยติดต่อกันมาเป็น10ปีแล้ว อยู่ดีๆปรากฎขึ้นมาแล้ว รู้สึก กลัวค่ะ ตามคุมจิตไม่ทัน ภาพมันแวบไปแวบมาเปลี่ยนนเรื่องเร็วมาก บางทีก็เห็นเป็นภาพคนที่เรารู้จักกันอยู่ยืนคุยกับเราอยู่ในที่ๆนึงค่ะ แต่ไม่รู้ว่าเป็นที่ไหน มันยังไม่เกิด ภาพสลับไปมาเร็วมาก เหมือน เวลาเรากดกล้องถ่ายรูปเร็วๆ(ที่จริงเร็วมากกว่านั้น) ทำให้รู้สึกจิตตกบอกไม่ถูกค่ะ
3.วันที่3ของการปฏิบัติ เราก็ปฏิบัติแบบจริงจังมั่งไม่จริงจังมั่ง แต่นั่งไปซักพักเีิริ่มนึกถึงพ่อแม่นึกถึงเวลาเราดื้อรู้สึกผิดค่ะความรู้สึกหลายอย่างประดังประเด น้ำตาไหลออกมาเอง แต่ไหลมาเองนะคะ ไม่มีการสะอื้น ไม่มีการฟูมฟาย ค่อยๆไหลมา ซักพักความรู้สึกพวกนี้ก้หายไป
4.นั่งไปซัำกพักเริ่มปวดขาค่ะ คันหน้าบ้าง หิวข้าวบ้าง ปวดไหล่บ้าง จนจะเริ่มทนไม่ไหวค่ะ แต่ก็ตั้งสติไว้ว่า ร่างกายเราไม่ใช่ของเรา ยอมเจ็บ ยอมปวด ภาวนาไปเรื่อยๆ จนอาการเหล่านี้หายไป แล้วเริ่มรู้สึกเหมือนตัวเราลอยขึ้นมาจาก ขาตัวเองที่นั่งสมาธิอยู่นิดนึง เหมือนไม่มีแขน ไม่มีขา ไม่มีร่างกาย ดูว่างเปล่า ได้ยินเสียงก็ไม่กระทบไม่รำคาณไม่สนใจ เห็นแต่แสงสีน้ำเงินทะเล แล้วก็ภาวนาไม่ถูกเลยค่ะจากนั้น รู้สึกดี เย็น ตัวเบาๆ เหมือนๆนะคะว่าลมหายใจจะแบบบางๆบอกไม่ถูกด้วย จนพระอาจารย์เรียกให้ทุกคนออกจากสมาธิอะค่ะ อาการเหล่าจึิงหายไป
คืออยากทราบว่าอาการเหล่านี้ที่เกิดขึ้นคืออะไีร แล้วเรียกว่าอะไร
คือไปปฏิบัติแบบจริงจังครั้งแรกเลย ครั้งอื่นๆเหมือนไปเล่นๆเคยไปแต่แบบเหมือนเข้าค่ายอะไรประมาณนั้น แล้วที่วัดคนเยอะมากค่ะ 2200กว่าคน เลยไม่กล้าเข้าไปสอบถามพระอาจารย์มีคนถามกันเยอะๆมากๆพวกนั่งหน้าๆ (คือเรานั่งหลังๆ) ได้แต่เก็บไว้ในใจ เพราะท่านดูเหนื่อยมาก คราวนี้พอนั่งสมาธิวันที่4ก็ไม่ค่อยกล้าจะจริงจังมากแล้วอ่ะค่ะ เกิดความกลัว กลัวจะบ้า จะเจออะไรน่ากลัวๆแบบนั้น
อยากทราบค่ะว่าพระอาจารย์ที่สอนกรรมฐานเรานั้น จะอ่านใจเราออกป่ะคะ ว่าคิดอะไรอยู่ในใจบ้าง 555
เลยมาขอสอบถามจากผู้รู้ในห้องนี้ ช่วยไขข้อข้องใจให้หน่อยนะคะ
บุญรักษาทุกคนค่ะ

จากคุณ : หัวใจสีชมพูพองโตน่ารัก