สำหรับผม วัตถุมงคล ก็เป็น วัตถุชิ้นหนึ่งครับ เป็นสิ่งที่ระลึก
ในบัญญัติ แล้ว ไม่มีรูปร่าง ควรเชื่อมั่นปัญญาก่อนครับ
การน้อมใจไปศรัทธา อาจทำให้หลงทางได้ เพราะสัทธา ที่ขาดปัญญา นั้นเป็น อุบาย หลอกล่อ ของกิเลส
การมีสิ่งที่ระลึก บุคคลแล้ว ที่จริงในทางพระพุทธศาสนา น่าจะถือว่าเป็นเรื่องงมงาย เพราะเป็นเรื่องไร้สาระ
เป็นที่พึ่งคนที่ขาดปัญญา
มีพระสูตรบทหนึ่ง มีข้อความว่า
มนุษย์เป็นอันมาก อาศัย ภูเขาบ้าง ป่าไม้ อาราม และ รุกขเจดีย์บ้างเป็น สรณะ
นั่นมิใช่ สรณะอันเกษม นั่นมิใช่ สรณะ อันสูงสุด เขาอาศัย สรณะนั้นแล้ว ย่อมไม่พ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้
ดังนั้น พุทธศาสน์เป็นเรื่องคนที่ปัญญา ย่อมไม่มุ่งที่ศรัทธา เป็นหลัก
พึงตรอง ด้วยกาลามสูตร อย่าหลงเชื่อในสิ่ง ที่เป็นวัตถุ เพราะไม่ทำให้เราพ้นจากสภาพแห่งทุกข์ได้จริง
ในบัญญัติ สมมุติ ผู้ขลาด ผู้กลัว ย่อมประสพกับความทุกข์ และความเดือดร้อนว่า
นี่เป็นเรา นี่เป็นของเรา นี่เป็นตัวเป็นตนของเรา ดังนี้
ดังนั้น องค์ พระศาสดา จึงทรงตรัสว่า ธรรม และ วินัย จักเป็นศาสดา ของพวกเธอทั้งหลาย
โปรดใช้ วิจารณญาณ ด้วยนะครับเรื่องนี้ อย่าหลงงมงาย กับวัตถุเป็นดิน เป็นหิน เป็นทองเหลือง
ไหว้พระพุทธ ระวังสะดุดทองคำ
ไหว้พระธรรม ระวังสะดุดใบลาน
ไหว้พระสงฆ์ ระวังสะดุดเรื่องชาวบ้าน
วันนี้ผมได้ฟัง ท่านพระอาจารย์พูดถึง คำภาษิตบทหนึ่งผมฟังแล้ว ในตอนกลับแล้วยังจำมาบัดนี้เลยครับ
"ซื้อทองข้างทางก็เสี่ยง ฟังพระสมมุติแสดงธรรมก็เสี่ยง รับกรรมฐานแล้วไม่ภาวนาก็เสี่ยง ฟังธรรมเอาแต่จับผิดก็เสี่ยง"
สาธุ ครับ สาธุ ครับ
