บทพิจารณาสังขาร
สัพเพ สังขารา อะนิจจสังขารคือร่างกายจิตใจ แลรูปธรรมนามธรรมทั้งหมดทั้งสิ้น มันไม่เที่ยง เกิดขึ้นแล้วดับไป มีแล้วหายไป
สัพเพ สังขารา ทุกขา
สังขารคือร่างกายจิตใจ แลรูปธรรมนามธรรมทั้งหมดทั้งสิ้น มันเป็นทุกข์ทนยาก เพราะเกิดขึ้นแล้ว แก่เจ็บตายไป
สัพเพ สังขารา อะนัตตา
สังขารคือร่างกายจิตใจ แลรูปธรรมนามธรรมทั้งหมดทั้งสิ้น ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน ไม่ควรถือว่าเราว่าของเราว่าตัวว่าตนของเรา
อะธุวัง ชีวิตัง
ชีวิตเป็นของไม่ยั่งยืน
ธุวัง มะระณัง
ความตายเป็นของยั่งยืน
อะวัสสัง มะยา มะริตัพพัง
อันเราจะพึงตายเป็นแท้
มะระณะปะริโยสานัง เม ชีวิตัง
ชีวิตของเรามีความตายเป็นที่สุดรอบ
ชีวิตัง เม อะนิยะตัง
ชีวิตของเราเป็นของไม่เที่ยง
มะระณัง เม นิยะตัง
ความตายของเราเป็นของเที่ยง
วะตะ
ควรที่จะสังเวช
อะยัง กาโย
ร่างกายนี้
อะจิรัง
มิได้ตั้งอยู่นาน
อะเปตะวิญญาโณ
ครั้นปราศจากวิญญาณ
ฉุฑโฑ
อันเขาทิ้งเสียแล้ว
อะธิเสสสะติ
จักนอนทับ
ปะฐะวิง
ซึ่งแผ่นดิน
กะลิงคะรัง อิวะ
ประดุจดังว่าท่อนไม้และท่อนฟืน
นิรัตถัง
หาประโยชน์มิได้
อนิจจา วะตะ สังขารา
สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ
อุปาทะวะยะธัมมิโน
มีความเกิดขึ้นแล้ว มีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา
อุปปัชชิตตะวา นิรุชฌันติ
ครั้นเกิดขึ้นแล้วย่อมดับไป
เตสัง วูปะสะโม สุโข
ความเข้าไปสงบระงับสังขารทั้งหลาย เป็นสุขอย่างยิ่ง ดังนี้
สัพเพ สัตตา
สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง
มะรันติ จะ มะริงสุ จะมะริสสะเร
ตายแล้วด้วย กำลังตายอยู่ด้วย และจะต้องตายอยู่ด้วย
ตาเถวาหังมะริสสามิ
เราก็จะต้องตายอย่างนั้นเหมือนกัน
นัตถิเม เอถะ สังสะโย
ความสงสัยในเรื่องตายนี้ ย่อมไม่มีสำหรับเรา...[/size]