« เมื่อ: ตุลาคม 10, 2013, 09:45:42 am »
0
สถานที่สงบสงัดแ่ห่งแรกที่พระเกษม เขมโก ไปอยู่ก็คือ ป่าช้าศาลาวังทาน ที่ซึ่งไม่มีใครอยากไปเดินเล่น แต่พระเกษม ชอบ ทีี่นี่ท่านบำเพ็ญกัมมัฏฐาน เพื่อสร้างกำลังจิตให้มั่นคงเด็ดเดี่ยวและสร้างกำลังปัญญาให้สามารถตัดกิเลส พิชิตทุกข์ได้ ทุก ๆ วันพระเกษมนั่งอยู่หน้าเชิงตะกอน ที่กำลังทำหน้าที่เผาไหม้ซากศพไร้ชีวิตแม้แดดจะร้อนเปรี้ยง...สักเพียงไหน ท่านก็ไม่ไหวหวั่นยังคงนั่งนิ่งอยู่อย่างนั้น แดดอยู่ส่วนแดด ใจอยู่ส่วนใจ ต่างฝ่ายต่างทำหน้าที่ของตนไม่เกี่ยวกัน ท่านนั่งเพ่งศพหรือเจริญอสุภกัมมัฏบานพิจารณาร่างกายของตนและคนอื่นให้เห็นเ็ป็นสภาพที่ไม่งามเลยไปมองเห็นความทุกข์เป็น...อนิจจัง และเป็นอนัตตาของชีวิต เริ่มรู้จักเบื่อหน่ายคลายจางขึ้นทุกวัน ทุกวัน พระเกษม เจริญกัมมัฏฐานเพื่อเผาฝังกิเลสอย่างอุกฤษฏ์ชนิดที่ท้าลมฝนและแสงแดด ไม่สนใจสภาพแวดล้อมจะเป็นอย่างไร แม้จะมีผู้คนนิทาว่าร้ายหาว่าเป็นพระบ้า ๆ บอ ๆ ท่านยังดำรงในสมณธรรมอย่างคงมั่น อยู่ในท่าอันสงบนิ่ง ความยินดียินร้ายมิอาจทำให้หวั่นไหว อยู่อย่างสงบ จึงสยบความปากร้ายของชาวบ้านได้........สาธุ...... บทความนี้ แอดมิน คัดพิมพ์จาก หนังสือหลวงพ่อเกษม เขมโก ผู้ค้นหาสัจจะในป่าช้า (ชุดธรรมะพระดี)
ผู้เขียน
หัวข้อ: หลวงพ่อเกษม เขมโก ฝึก เพ่ง อสุภะกรรมฐาน (อ่าน 6519 ครั้ง)