ธรรมสาระ สำหรับ ผู้ที่มาภาวนาศึกษาธรรม ก็คือ อริยมรรค และ อริยผล สองประการนี้ ควรเป็นเป้าหมายในการศึกษาหลักธรรม แต่ปัจจุบัน ผู้ที่สนใจในธรรมส่วนสองนี้ มีน้อยลง มาก ไปเรื่อย
การภาวนา หลายท่านเพียงผูก อยู่ กับ โลก กับ ธรรม
จึงคิดว่าตนเองมีเวลาอีกมากที่จะภาวนา เพื่อ ธรรมสองส่วนนั้น พอถึงเวลาก็ไม่มีเวลา และ ไม่ทันกาล หลายครั้งที่อาตมาไปเยี่ยมคนที่เจ็บ ใกล้ตาย คนเหล่านั้น ล้วนแล้วแต่ไม่ทันกาล เพราะประมาท ว่ายังมีเวลา ยังมีอายุ ยังไม่แก่บ้าง ยังแข็งแรงอยู่
เมื่อมรณะกรรมเข้ามาถึง จึง ไม่ทันกาล ทั้ง ๆ ที่เวลาครอบครอง หลักธรรม มีเวลาศึกษา และ ภาวนา สุดท้าย ก็คือไม่ทันกาล
ความประมาทเป็นทางแห่งการเวียนว่าย ตาย เกิด ที่ไม่สิ้นสุด
ผู้ใดเห็นสิ่งที่เป็นสาระ ว่า เป็นสาระ และเห็นสิ่งที่ไม่เป็นสาระ ว่าไม่เป็นสาระ ควรทำสิ่งที่เป็นสาระเสียเถิด
ในยุคนี้พระธรรม เหมือนอากาศที่มีอยู่ทุกที่ ท่านสามารถเข้าถึงพระธรรมอันเป็น ปริยัติ ได้ทุกกาล ทุกที่ ที่ต้องการแต่ไฉนหนอ คนที่บรรลุธรรม กลับมีน้อยลง เป็นเพราะ ความประมาท นั่นเอง
เมื่อใดผู้ใดเข้าใจ กาล กาลนั้นก็ไม่สามารถกัดกินเขาผู้นั้นได้
จงยังธรรมอันเป็นส่วนสองให้ปรากฏ เพื่อการก้าวสู่ ความเป็นผู้ไม่กลับมาเถิด
ธัมมะวังโส ภิกษุ
23 ธ.ค. 56
20.00 น.
ผู้เขียน
หัวข้อ: สิ่งใด ๆ ไม่แน่นอน ที่แน่นอน คือ ถ้าไม่พ้นจากกิเลส ก็ต้อง เกิด แก่ เจ็บ ตายต่อไป (อ่าน 4797 ครั้ง)