พิมพ์

[ธัมมะวังโส]

ประสบการณ์ เมื่อต้องรับมือกับเวทนา ที่แรงกล้า .... ตามที่หลายท่าน ขอมา ว่า ขอวิธีการ รับมือกับเวทนา คือ อาการป่วย พอดีการบันทึกเรื่องการป่วย นี้ มันยาว และ มันเป็นเหตุให้ถึงคุณธรรม ด้วย ดังนั้น จะพยายามพิมพ์ออกมา มันหลายหน้า ถ้าจะอ่านทั้งหมด ค่อย ๆ อ่านไป

"เมื่อคืนนี้ฉันไม่สบาย นอนปวดท้องอยู่ทั้งคืน แต่ถึงอย่างนั้น ก็พยายามทำใจ ว่า เวทนาที่เกิด สักแต่ว่า เกิด และดับไป ฉันพยายามอดทน และพยายามนึกถึง พระพุทธเจ้า นึกถึงพุทโธ สุดท้าย อาการปวดท้องก็ไม่ดีขึ้น ฉันอยากตะโกน ว่า เจ็บ ๆ ปวด ๆ ทรมานเหลือเกิน มันเหมือนมีคนเอามือมาบิดลำไส้เราอยู่ แต่ สัมปชัญญะ ที่มีอยู่ มันก็ระลึกว่า ถึงจะร้อง หรือ ตะโกน ว่าเจ็บ ว่าปวด ทรมานเหลือเกิน อย่างนี้ มันก็ไม่หายหรอก ดังนั้นไม่ต้องเสียเวลากับเรื่องไร้สาระ ตอนนั้น ฉันก็นึกอย่างฉับพลันว่า มันไร้สาระจริง ๆ กายนี้ก็ไร้สาระ เป็นรังแห่งโรค จิตที่รับรู้เวทนา มันก็ไร้สาระ เพราะอาศัยกาย อันเสื่อม และทรุดโทรมนี้ เป็นที่พึี่ง มันก็รับเวทนา อยู่อย่างนี้ ครั้นพอระลึกได้อย่างนี้ แล้วอะไรเป็นสาระ ล่ะ สาระ คือ อะไร ? อะไร คือ สาระ ? คำถามที่วนไป วนมา กับเวทนาที่เกิดอย่างต่อเนื่อง จิตฉันเริ่มไม่รับรู้ ว่า อะไรคือ เวทนา เพราะจิตมันดิ่งเข้าฌาน ไปเอาความสุข โดยอัตโนมัติ จิตแล่นไปเอง ใน องค์แห่ง ฌาน 3 ตอนนั้นจิตบอกว่า สุข สุข สุข เออ ก็กาย มันก็ยังบอกว่า ปวด ปวด ปวด จิต กับ กาย ไม่ยอมร่วมมือกัน อ้าว แล้ว ตัวฉัน มันอยู่ตรงไหน นี่ กาย ก็สั่งไม่ได้ จิต ก็สั่งไม่ได้ เฮ้ย แล้ว ตัวเรามันคืออะไร ตกลง คือ กาย หรือ คือ จิต หรือ คือ ทั้งกาย และ จิต หรือ ไม่ใช่ทั้งกาย และ จิต อ้าว มันคืออะไร พอตัวสัมปชัญญะ มัน รู้อย่างนี้ ปวด ก็เป็นเรื่องของกาย อันนี้มันทุกข์ ส่วน จิต ที่อยู่ใน ฌาน มันก็บอกว่า สุข อันนี้มันสุข นะ สรุป กาย อยู่ กับ ทุกข์ จิต อยู่ กับ สุข แล้ว ตัวรู้เหมือนกรรมการ ซะแล้ว มันเหมือนผู้ชมว่า ทุกข์ เป็นอย่างนี้ เกิดอย่างนี้ ดับไปอย่างนี้  สุข เป็นอย่างนี้ เกิดขึ้นอย่างนี้ ดับไปอย่างนี้ ในขณะนั้น กรรมการมันมองเข้าไปเห็นเหตุว่า ทุกข์ ที่เกิด มีปัจจัยมาจาก เวทนา ทางกาย กายที่มี มีปัจจัย มาจาก ความยึดมั่น ถือมั่น ว่ามัน คือกายเรา สุดท้าย มันเป็นของเรา แต่ทำไม เราควบคุมไม่ได้ .... "

โปรดติดตาม ข้อความ ต่อไป สักครู่


  ข้อความบางส่วนจาก หนังสือเพียงหยด หนึ่งแห่งพระธรรม
  บันทึกการเดินทาง และ การภาวนา ของ ธัมมะวังโส ภิกขุ

 

[ธัมมะวังโส]

เกริ่นไว้ สัก นิด เล่าประกอบ ก่อนอ่านข้อความต่อไป

  เรื่อง บันทึกใน เรื่องความป่วยนี้ ยังไม่เคยพิมพ์ เพราะเห็นมีข้อความที่ยาว ก็เลยยังไม่ลอกออกมาพิมพ์ นะ อันตัวฉันเองนั้น มีโรคประจำตัว อยู่อย่างหนึ่ง ที่เป็นอย่างหนัก ก็คือ นิ่วในถุงน้ำดี ไป อัลตราซาวน์ มาหมอบอกว่า ตัดออก ก่อนจะเน่า อันนี้ฉันไม่อยากตัด จึงพยายามรักษา ด้วยการใช้ ยาสมุนไพร แทน

   อาการเจ็บป่วยเป็นทุกวัน ของโรคนี้ คือ ฉันอาหารประเภทมันจัด และ ที่ย่อยยากไม่ได้ ถ้าฝืน อาหารไม่ย่อย ปวดท้องเป็นอย่างมาก ถ้ามีอาการขั้นหนักจะปวดท้องอย่างน้อย 3 วัน 3 คืน ถึงจะปกติ โรคนี้มันลามทำให้เป็นโรคกระเพาะด้วย เพราะเพศสมณะ นี้ งดอาหารในเวลาวิกาล ทำให้ปกติที่ฉัน ๆ ได้น้อยอยู่แล้ว เวลาที่หิวมาก หรือ ปวดท้องมาก ข้อห้ามก็คือฉันยาลดกรดไม่ได้ ยิ่งทำให้อาเจียนมากขึ้น ดังนั้น ทุกวันหลังฉันอาหาร ก็ต้องฉันน้ำชา หรือ สไปรท์ หรือ โซดา แล้ว แต่สถานการณ์ ถ้าวันไหน ไม่ได้ฉัน น้ำที่ช่วยย่อยอาหาร วันนั้นจะฉันได้ปริมาณต่ำ ถ้าฝืนจะปวดท้องเป็นอย่างมาก แต่ถ้าฉันปกติ ต้องดื่ม น้ำที่เข้าไปช่วยย่อย พยายามหลีกเลี่ยงน้ำอัดลม มาฉันน้ำชา แทน ตอนนี้ ฉันถูกประเภทแล้ว คือ อู่หลง เบอร์ 17 ตั้งแต่ฉันมาอาการปวดท้องดีขึ้น แต่เวลาเดินทาง ไม่ได้พกไป ก็ต้องฉันน้ำอัดลม แทน

    ดังนั้น บางครั้ง เราไม่ได้ฉัน น้ำช่วยย่อย เนื่องจาก ถุงน้ำดี ผลิตน้ำย่อยไม่ได้ตามปกติ จึงทำให้ปวดท้องเป็นอย่างมาก เวลาเป็นมันจะลามเริ่มต้น อาเจียร ท้องเสีย ตามด้วยอาการไข้ขึ้น ลักษณะเหมือน ไทฟอยด์ และปวดท้อง เพราะเวลาปวดท้องแล้ว ต้องงดอาหารทั้งหมด อย่างน้อย 48 ชม. ( 2 วัน ) จึงทำให้เกิดโรคอื่นๆ เช่น โรคกระเพาะตามมา เวลาปวดท้อง เจ็บมาก ๆ เหมือนมีของแหลมปักบิดอยู่ในท้อง ถ้าเป็นมาก ถึงขั้นดิ้นทุรน ทุราย ก็มี ดังนั้นในช่วงเป็นแรก ๆ ก็ ดิ้นบ้าง ร้องบ้าง แต่ด้วยเพราะฝึกกรรมฐาน มา ก็เลิกดิ้นแล้ว แต่ไม่ใช่ว่าไม่ปวด มันก็ปวด และ เจ็บตามหน้าที่ มัน แต่ปัจจุบัน พยุงกาย ด้วย อำนาจสมาธิ มากขึ้นเวลาป่วย ก็เป็นอย่างนั้น

    อันนี้เล่าไว้เป็นองค์ประกอบนะ

 

[PRAMOTE(aaaa)]

    ขออนุโมทนาสาธุ  ครับ

[fasai]

 

  มีกระทู้ เดียวที่อ่านแล้ว รู้สึก สบายใจ ก็คือ กระทู้ พระอาจารย์ นี่แหละ

 

[หมวยจ้า]

 

 ตามอ่าน อยู่ เช่นกันคะ อ่านจาก มือถือ ตัวหนังสือเล็ก นะคะ

 

[ธุลีธวัช (chai173)]

คุณชาติหนึ่งของความเป็นคนคือ เห็นแก่ตัว ใครอื่นจะสำคัญ เท่าตัวกูสำคัญ เรายึดกายนี้ว่าเป็นเราของเรา ยามเมื่อเจ็บป่วยจึงทุกข์แล้วก็เกาะกุมอยู่กับทุกข์แล้วพิจารณาอะไรกันได้บ้าง ก็เปล่า นี้เช่นนี้ทางออกนั้นมีแต่จะหนีอย่างไรหละ ในเมื่อทุกข์เป็นของเราเพราะกรรมกระทำก็เราเองที่ทำ กายพร่อง จิตพร่องด้วยยิ่งซวยใหญ่ การภาวนารู้เวทนากายส่วนกายเป็นเราก็ทุกข์ ใจส่วนใจภาวนามีสุขบ้าง สติ/ปัญญาคือคุณเครื่องรู้อยู่อย่างนั้น ทุกข์ก็ทุกข์ไปพิจารณาเอาไว้เพียงว่า กายนี้มิใช่เรา/กายนี้มิเป็นเรา/กายนี้ไม่มีในเรา มีเพียงจิตนี้เท่านั้น พินิจเห็นให้ได้ว่า สิ่งใดสิ่งหนึ่งมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา ย่อมมีความดับไปเป็นธรรมดา ครับ! (ธรรมะร่วมแจม จากศิษย์พี่)

ผมกำลังพิจารณาสิ่งนี้อยู่ภายในสองเดือนนี้ เพื่อวางในผัสสะสุขทางกายลง อยู่ให้ได้ด้วยหัวใจตัวเอง ครับ! (ละพี่จากน้องลาเพื่อน เราไม่ข้องกัน)

[kobyamkala]

คุณชาติหนึ่งของความเป็นคนคือ เห็นแก่ตัว ใครอื่นจะสำคัญ เท่าตัวกูสำคัญ เรายึดกายนี้ว่าเป็นเราของเรา ยามเมื่อเจ็บป่วยจึงทุกข์แล้วก็เกาะกุมอยู่กับทุกข์แล้วพิจารณาอะไรกันได้บ้าง ก็เปล่า นี้เช่นนี้ทางออกนั้นมีแต่จะหนีอย่างไรหละ ในเมื่อทุกข์เป็นของเราเพราะกรรมกระทำก็เราเองที่ทำ กายพร่อง จิตพร่องด้วยยิ่งซวยใหญ่ การภาวนารู้เวทนากายส่วนกายเป็นเราก็ทุกข์ ใจส่วนใจภาวนามีสุขบ้าง สติ/ปัญญาคือคุณเครื่องรู้อยู่อย่างนั้น ทุกข์ก็ทุกข์ไปพิจารณาเอาไว้เพียงว่า กายนี้มิใช่เรา/กายนี้มิเป็นเรา/กายนี้ไม่มีในเรา มีเพียงจิตนี้เท่านั้น พินิจเห็นให้ได้ว่า สิ่งใดสิ่งหนึ่งมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา ย่อมมีความดับไปเป็นธรรมดา ครับ! (ธรรมะร่วมแจม จากศิษย์พี่)

ผมกำลังพิจารณาสิ่งนี้อยู่ภายในสองเดือนนี้ เพื่อวางในผัสสะสุขทางกายลง อยู่ให้ได้ด้วยหัวใจตัวเอง ครับ! (ละพี่จากน้องลาเพื่อน เราไม่ข้องกัน)

รู้สึกว่า อ่านแล้ว ก็ยังเข้าใจได้ยาก อยู่เหมือนกัน ข้อความของพระอาจารย์ด้านบน ก็เข้าใจยาก เช่นกัน คงต้องรอตอนต่อไป แต่ เมื่อไหร่ ก็ไม่รู้

 
ุ

[Roj khonkaen]

ขอให้พระอาจารย์หายป่วยเร็ว ๆ นะคะ

    

[นักเดินทาง]

เรื่องนี้ น่าติดตาม เพราะผมเอง ก็ มีอาการป่วย และ ญาตก็ป่วย
ถ้ามีวิธี การภาวนา ในความป่วย ที่ถึง ธรรม ได้จริง ... นับว่าเป็นเรื่องที่น่าสนใจเป็นอย่างมากครับ

 

[ธัมมะวังโส]

เรื่องนี้ น่าติดตาม เพราะผมเอง ก็ มีอาการป่วย และ ญาตก็ป่วย
ถ้ามีวิธี การภาวนา ในความป่วย ที่ถึง ธรรม ได้จริง ... นับว่าเป็นเรื่องที่น่าสนใจเป็นอย่างมากครับ

 

ขอให้พระอาจารย์หายป่วยเร็ว ๆ นะคะ

    

  รอกันหน่อยนะ ที่ยังไม่โพสต์ ต่อ

   1. รอให้ท่านทั้งหลาย อ่านข้อความ แรก ให้ เข้าใจ หรือ สงสัย ให้มากก่อน

   2. รอยอดวิว ที่กำหนดไว้ ( ไม่บอกนะว่า เท่าไหร่ ? ) ส่วนมากเรื่องต่าง ๆ ที่ฉันไม่โพสต์ต่อ ก็เพราะยอดอ่านมันยังไม่ถึงตามที่อธิษฐานไว้ ทำให้หัวข้อหลาย หัวข้อ ไม่ได้เพิ่่มข้อความ ที่สำคัญลงไป นั่นหมายถึง คนยังไม่สนใจอ่าน กันมากแสดงว่ายังไม่อยากรู้

   เจริญธรรม / เจริญพร

   

[ธัมมะวังโส]

ปูพื้นฐาน ธรรมส่วนคู่ ที่เกี่ยวข้อง กับ อารมณ์ วิปัสสนา
ไม่งั้น อ่านตอนต่อไป จะไม่เข้าใจเลย .... เพราะ มันเป็นข้อความ แสดงอารมณ์ วิปัสสนา
ที่นำไปสู่ การเข้าถึงธรรม ...

ดังนั้น อยากให้ท่านทบทวน บทที่ หนึ่ง และ มาอ่านตรงนี้ เพื่อเข้าใจธรรม สองส่วน

" น้ำตาที่มันไหล   แต่ใจฉันมันยังเจ็บ
  น้ำตาที่มันระเห็จ   แต่ใจฉันบอกสบาย
  หน้าตาฉันดูยิ้ม   แต่ในใจฉันนั้นโกรธ
  หน้าตาฉันดูโหด   แต่ใจฉันกับใจดี
  จากกันเพียงข้างนอก  แต่ใจบอกเข้าใจดี
  จากกันไม่ถึงนาที      แต่ใจนี้บอกว่านาน
  อาหารพร่องกระเพาะ  แต่หัวเราะว่ายังอิ่ม
  อาหารอิ่มดีจริง        แต่ใจหิวไมสิ้นไป
  แก่แล้วยังทรงแต่ง     ในใจนั้นบอกยังสาว 
  หนุ่มสาวยังแพรวพราว  ในใจนั้น บ่ มีแรง
  เพลงขับที่ไพเราะ      ใจบ่มเพาะให้สบาย
  เพลงขับกระหน่ำใจ     ใจลิงโลดโฉดโหดจริง
  เล่าขานถ้อยแถลง      เพียงจำแลง ผล ส่วนสอง
  หยั่งรู้ ถูกทำนอง       กาย ใจ สอง อะไรจริง เอย
"


  จะเห็นได้ว่า เราเคยฟังธรรม ศึกษาธรรม บอกว่า อะไรที่สำคัญ เราก็มักจะได้ยิน เรื่อง กาย และ ใจ และหลายคนบอกว่า ทำกาย และ ใจ ให้เป็นหนึ่งเดียว ก็จะถึงธรรม ( ไม่รู้คำพูดใคร พูดกันบ่อย จนทำให้คนที่ภาวนาเข้าใจผิด ) ในสาย อภิธรรม แยก รูป จิต เจสิก และ นิพพาน แบ่งออกเป็น สี่ส่วน ฉันมาบางอ้อ อ้อ อ้อ อ้อ อย่างนี้นี่เอง ตอนที่ภาวนาโดยบังเอิญ นั่นแหละ

     จะเห็นได้ว่า ตอนที่ หนึ่ง ฉันได้แยก เรื่อง กาย กับ ใจ และ ตัวรู้  คือ กำลังจะบอกว่า อะไรที่มันบรรลุธรรม ตัวบรรลุธรรม คือ อะไร

      กาย บรรลุธรรม ใช่หรือไม่ ?
      ใจ บรรลุธรรม   ใช่หรือไม่ ?
      หรือว่า ตัวรู้ บรรลุธรรม  ใช่หรือไม่ ?
      หรือว่า มีอะไร อะไร อีก ที่บรรลุธรรม ใช่หรือไม่ ?

      คำตอบ คือ อะไร ? ลองตอบกันหน่อยดีไหม ?

   ทบทวนโจทย์สักนิด จะเข้าใจ บางส่วน
 
   จากโจทย์ จริง ของฉัน จะเห็น ว่า ตอนที่ หนึ่งกล่าว ว่า
      กาย มันเป็นโรค จึง เสวย ความทุกข์
      จิต  มันหนีเข้าสมาธิ จึง เสวย ความสุข
      สัมมปชัญญะ ( ไม่ใช่จิต ) คือ ตัวรู้ มันรู้ ทั้ง กาย รู้ ทั้ง จิต
         กาย เจ็บ สัมมชัญญะ รู้ ไม่ใช่ จิต รู้  สัมปชัญญะ เป็นตัวสั่ง จิต ให้ เข้าสมาธิ
       แล้วเจ้า สัมปชัญญะ ก็ยังทำหน้าที่ รู้ ว่า กาย ก็ ทุกข์ จิต ก็ สุข อยู่

    ดังนั้น ถ้าท่านเข้าใจ ตรงนี้ ก็จะเข้าใจว่า สิ่งที่เราจะทำภาวนา เพื่อไปสู่การเป็นพระอริยะ อยุ่ที่อะไร ?

  หาคำตอบกันให้ได้ นะจ๊ะ

 
   

[kobyamkala]

ขอบคุณพระอาจารย์ ที่ปู พื้นฐาน ให้คะ นับว่าเป็นกระทู้ ที่แปลกไปจากกระทู้ อื่น ๆ ดูเหมือนกระทู้นี้ มีความสำคัญมาก พระอาจารย์ จึงพยายาม ปูพื้นฐาน ก่อนให้ขอ้ความ ต่อไป

  ส่วนตัว ก็ทำความเข้าใจ เรื่อง

   กาย
   จิต
   ตัวรู้
   และ พยายามหาคำตอบว่า กาย จิต ตัวรู้ มันหมดหรือยัง และ ที่เวียนว่ายตายเกิดนี้ คือ จิต หรือ ตัวรู้ คะ ก็สับสนมากขึ้น แต่ดูเหมือน มีความหวัง ในความรู้ครั้งนี้ พยายามอ่าน หลาย ๆ รอบ แล้วคะ

 

[Akira]

 

  ทบทวน ตามแล้ว นะ ยายกบ

 

[นักเดินทาง]

ผมก็พยายามทบทวนตาม อยู่เช่นกัน นะครับ

 

[kosol]

พยายาม ทบทวน แต่ ก็ไม่เข้าใจความหมาย
มันมีความรู้สึกว่า มีความหมาย ลึกซึ้ง เหมือนจะเข้าใจ แต่ก็อธิบายไม่ได้ ครับ

 

[PRAMOTE(aaaa)]

       สาธุ สาธุ  อนุโมทนามิ

[kindman]

 

[บุญเอก]

 

[Hero]

ติดตามครับ พยายามทำความเข้าใจ ให้ มาก ด้วยครับ


 
 

[MICRONE]

พยายามทำความเข้าใจแล้วครับ
แต่ผมสนใจหนังสือ เพียงหยดหนึ่งแห่งพระธรรม มากครับ เพราะติดตามอ่านมา มีข้อความที่สำคัญต่อการภาวนา มากเลยครับ

 

[pongsatorn]

 

[บุญเอก]

เรื่องนี้มีเสียงบรรยาย หรือ ไม่ ครับ สามารถรับฟังตอนไหน ได้บ้างครับ ถ้ามี

 

[ธัมมะวังโส]

    พระวินัยปิฎก  มหาวิภังค์  เวรัญชกัณฑ์

     พระพุทธเจ้า ตรัสแสดง ข้อความเกี่ยวกับ "จตุตถฌาน"
     เพราะละสุขและทุกข์ได้แล้ว  เพราะโสมนัสและโทมนัสดับไปก่อนแล้ว เราได้ บรรลุจตุตถฌานที่ไม่มีทุกข์ ไม่มีสุข มีสติบริสุทธิ์เพราะอุเบกขาอยู่”


   หลายท่าน มักแสดงเรื่องการปล่อยวาง ว่าเป็น คุณธรรม ขั้นสูง แต่สำหรับ พระพุทธศาสนา นั้น การปล่อยวาง เป็นการเริ่มต้นเท่านั้น ไม่ใช่คุณธรรม ขั้นสูง ใด ๆ เพราะการปล่อยวางนั้น มันมีหลายกรณี ในที่นี้จะยกแค่เพียงที่เกี่ยวข้องกับ การภาวนาเฉพาะหน้า

   จากข้อความบทแรก ที่นำไว้ให้อ่าน จะเห็นว่า กาย ก็มีเวทนา จิต ก็ มีเวทนา โดยทั้งสองนั้น แท้ที่จริงมีตัวรับทราบเพียงตัวเดียว นั้น ก็คือ ความหมายรู้ หรือ ที่เรียกว่า วิญญาณ

   ดังนั้น คำว่า วิญญาณ จึงเป็นเรื่องที่ถูกนำมากล่าวขานมากมาย เพราะมันดูลึกลับมาก แต่ทางพระพุทธศาสนา บัญญัติ คำว่า วิญญาณ ก็คือความหมายรู้ เพียงหกอย่างคือ

      เมื่อตา กระทบกับ รูป ก็เกิดความหมายรู้
          หู  กระทบกับ เสียง ก็เกิดความหมายรู้
          จมูก กระทบกับ กลิ่น ก็เกิดความหมายรู้
          ลิ้น  กระทบกับ รส  ก็เกิดความหมายรู้
          กาย กระทบกับ สัมผัส ก็เกิดความหมายรู้
          ใจ  กระทบกับ อารมณ์ ก็เกิดความหมายรู้

      ถ้าแยกตัวรู้ จากทั้งหก ก็จะเหลือเพียงสองส่วน คือ

      ตา หู จมูก ลิ้น กาย    นั้นเป็นเพียงกาย อาศัย รูป ธาตุ คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม อากาศ ห้าอย่างเป็น ตัวแปร ทำให้เกิดความหมายรู้ 3 ประการ คือ เวทนา ( ความรู้สึก ) สัญญา ( คือจำได้ ) สังขาร ( การนึกคิดตาม )
     ที่เรียกว่า สุข ทุกข์ ไม่สุขไม่ทุกข์ ( เป็นกลาง ) เป็นความแปรปรวนในภายนอก ไม่เกี่ยวกับอารมณ์ โดยตรง เป็นเพียงสิ่งที่กระทบเกิดขึ้น เสื่อมไป เท่านั้น

      ส่วนใจ  นั้นเป็นเพียง อารมณ์ที่เกิดกับกาย อาศัย  เวทนา ( ความรู้สึก ) สัญญา ( คือจำได้ ) สังขาร ( การนึกคิดตาม ) ทำให้เกิดความแปรปรวน กับส่วนที่เรียกว่า ตัวรู้ ( ปัญญา ญาณ สติ มหาสติ  ทัศนะ ได้ทั้งนั้น แต่ไม่ใช่ วิญญาณ )
      ที่เรียกว่า โสมนัส โทมนัส  และอุเบกขา
      เวลา เรา เป็นทุกข์ แต่ไม่มี โทมนัส ก็ไม่เป็นไร ตัวรู้ก็ผ่องใส สบาย
      เวลา เรา เป็นทุกข์ แต่มี โทมนัส  ตัวรู้ก็เสวย โสกะปริเทวะ ทันที

      ดังนั้นจะเห็นได้ว่า

      การดับทุกข์ ที่กาย ทำไม่ได้
      การดับทุกข์ ที่ใจ ก็ทำไม่ได้
      การดับทุกข์ ที่ตัวรู้ นี่แหละจึงจะทำได้
   
      อะไรเป็นสาเหตุ ให้ตัวรู้ พัฒนา ?
      สำหรับ พระพุทธเจ้า พระองค์นี้ สิ่งที่ให้ ตัวรู้ พัฒนา ก็คือ การเข้าไปรู้แจ้ง เห็นจริง ในอริยสัจจะ 4 ประการ นั่นแหละ จึงจะให้ตัวรู้ สมบูรณ์

      โปรดรออ่าน ข้อความ ต่อไป
     

[kobyamkala]

สาธุ อ่านมาถึงตอนนี้ เริ่มเข้าใจ สิ่งที่พระอาจารย์ต้องการให้ทราบแล้ว นั่นก็คือ แยก
  กาย ใจ ตัวรู้

  และ กาย กับ ใจ ไม่สามารถ สามารถ บรรลุ คุณธรรม ได้ นอกจาก ตัวรู้

  ไม่รู้ว่าถูก หรือ ผิด แต่เข้าใจมากขึ้นทันที

  เมื่อก่อนคิดแต่ว่า คือ ใจ เท่านั้น แต่ตอนนี้มองเห็นแล้วว่า ไม่ใช่ ใจ ที่บรรลุ แต่เป็นตัว รู้ บรรลุ

  และ ตัวรู้ นี้ จะเป็นเหตุ ให้กาย กับ ใจ หมดไป

  เบื้องต้น ตอนนี้เข้าใจอย่างนี้ คะ

 

[fasai]

 

[nongyao]

 

[jindarat]

พยายามอ่านทำความเข้าใจ คะ แต่เนื้อหาส่วนใหญ่ ดูแล้วเข้าใจยาก มากคะ

 

[suchin_tum]

    ขออนุโมทนาสาธุ ค่ะ