
วัดเลียบ เป็นวัดในความทรงจำ ของ ฉัน ใน ครั้งที่ เป็น สามเณร เป็นสถานที่ใช้ชีวิตในการเรียนปริยัติเป็นทางการ คือ เอาดีทางการสอบ นักธรรมตรี บาลี ที่นี่ และ ยังต้องกลับไปสอบเรียน ที่ สำนักเรียนที่ สระบุรี อีกแห่ง นับว่า การใช้ชีวิตที่นี่มีหลายอย่าง ที่อยู่ในความทรงจำ ที่เริ่มลืมเลือนไปบ้าง

มหาดม หรือ หลวงพี่ดม เป็นพระที่นับถือกันอยู่ในตอนนั้น

ไปอยู่หลายปี แต่ไม่เคยสนใจเที่ยว เอาแต่เผยแผ่ธรรมะ ไป ๆ มา ๆ กับ ธรรมสถานหาดทรายแก้ว ด้วยความเคารพ พระอาจารย์สงวน จันทะวังโส

โบสถ์หลังนี้ เราใช้ชีวิต อยู่ที่นี่บ่อย ๆ เพราะไม่ชอบกุฏิ เวลาท่องหนังสือ มันชอบท่องเสียงดัง ที่โบสถ์จะสงัดมาก ดังนั้น สำหรับเด็กต่างถิ่นแล้ว ที่นี่เหมือนที่ให้ความอบอุ่นอีกทีหนึ่ง ฉันท่องหนังสือ ส่วนมากจะเป็นเวลา 20.00 - 01.00 น.แล้วก็หลับเคยหลับหน้าโบสถ์นี่แหละ แต่ยุงเยอะนะ ต้องจุดยากันยุงไว้ หรือ จุดธูปไว้

ตึกเรียนหลังนี้ เป็นที่ ครูอาจารย์ ท่านประสิทธิ์วิชาให้ ตอนนั้น เจ้าคณะตำบลลงสอนด้วยตัวเองเลย ท่านเคยเป็นหนึ่งในคณะที่ติดตาม พระชาวอิตาลี ร่วมกับหลวงพ่อปัญญา สไตล์การพูดเหมือนหลวงพ่อปัญญา แต่ เนิบกว่า