พิมพ์

[หมวยจ้า]

ยามใดที่เรารู้สึก ท้อแท้ ต่อชีวิต ควรใช้หลักธรรมพยุงใจคร้า..

 เมื่อเพื่อนคนหนึ่งของหมวยจ้า มาขอคำปรึกษา เรื่องความท้อแท้สิ้นหวังในการดำรงชีวิต ของนักศึกษา
ซึ่งเธอพูดให้ฟังว่า ต้องกลับไปช่วยงานที่บ้านแล้วเพราะตอนนี้ พ่อ ไม่สบายป่วยแล้ว แม่ ก็ พลอยมาป่วยอีก
บรรดาน้อง ๆ ก็ยังเล็กอยู่ เธอซึ่งอุตส่าห์ดั้นด้นมาทำงานอยู่ที่ กทม. และหวังว่าเรียนจบแล้วชีิวิตเธอจะดีขึ้นมา
แต่ ชีวิตรันทด แบบนี้ยังมีอยู่ไม่ใช่น้อย ที่บ้านตอนหน้าน้ำก็น้ำท่วม ตอนนี้ก็ยังมาแล้งน้ำอีก .....

  ฟีง ฟัง ฟัง แล้วก็รับฟัง แล้วก็อึ้งเลย ให้เงินเธอไป 1000 บาท เพื่อส่งไปให้พ่อ แม่ ใช้ก่อนแก้ปัญหาเบื้องต้น
สุดท้ายก็รวบรวมกันได้คนละหน่อยสองหน่อย ก็เกือบหมื่นจากนักบุญทั้งในที่ทำงานและ มหาลัย

 ที่ำทำในเบื้องต้นก็เืพื่ออยากให้เธอเรียนจบ แต่ก็ยังเหลืออีกสองปี เงินเท่านี้คงช่วยอะไรไม่ได้มาก...

 ที่อยากจะถามเพื่อนสมาชิกว่า

ยามใดที่เรารู้สึก ท้อแท้ ต่อชีวิต ควรใช้หลักธรรมพยุงใจคร้า..

ขอบคุณคร้า...

 

[tcarisa]

สำหรับ ส่วนตัวคิด ว่า ธรรมะที่ควรนำใส่ใจในเบื้องต้นก็คื สติ คะ

  สติ เป็นสิ่งที่พึงปรารถนา ในที่ทั้งปวง

  คุณธรรม ทั้งปวง เริ่มจากสติ เพราะถ้าขาดสติ แล้ว น่าจะแย่ นะคะ แต่ถ้ามีสติ อยู่ก็จะค่อยคิดแก้ปัญหาต่าง ๆ ไปได้ ในยามที่รู้สึก ท้อแท้ต่อชีวิต อาจจะคิดสั้นได้ เมื่อมีสติ ก็ย่อมทำให้โลกทรรศน์กว้างขึ้นตามลำดับ

 

[ครูนภา]

คุณธรรมที่น่าจะเพิ่มเติม คะ

  บุคคลจะล่วงพ้นทุกข์ได้ เพราะความเพียร คะ
 ถึงแม้จะมีสติ แล้ว แต่ขาดอุตสาหะในกุศล แล้ว ก็ย่อมทำให้ กุศลไม่เกิด นะคะ

ดังนั้น สติ มาปัญญาเกิด เมื่อปัญญาเกิดแล้ว ก็ต้องขวนขวายในกุศลให้มากยิ่ง ขึ้นด้วยคะ

 

[raponsan]

ดูคนที่ด้อยกว่าเรา เช่น คนในสลัม คนพิการ ขอทาน แรงงานต่างชาติ

หาเครื่องอยู่ หรือ วิหารธรรม เช่น นั่งสมาธิ สวดมนต์ หรือ บริกรรมพุทโธ

หากจิตมีนิวรณ์ ทำไม่ได้ ควรออกกำลังกายให้เหงื่อออกมากๆ

หรือหาความสุขทางโลกที่ไม่ผิดศีล หรือ ที่ไม่เสียเงินมากนัก

เช่น ดูหนัง ฟังเพลง ที่สำคัญต้องหากัณยาณมิตร เอาไว้พูดคุย ปรึกษาหารือ

"ธรรมย่อมคุ้มครองผู้ประพฤติธรรม"
 

[หมวยจ้า]

ขอบคุณ ทุกท่านนะคร้า.. ที่มาแสดงธรรม เป็นน้ำใจ คร้า..
 

[ธุลีธวัช (chai173)]

[utapati]

ยามใดที่เรารู้สึกท้อแท้ นะครับ

  ยามผมเจ็บ เจียนตาย ทรมาน นอนดิ้นชักงอ อย่างคลุ้มคลั่ง สิ่งที่ผมนึกถึงที่พึ่งได้เป็นอันดับแรกครับ

 สติ ครับ และ ลำดับต่อไป ก็คือ พระพุทธเจ้า ครับ ลำดับต่อไป ก็คือ พระธรรม ลำดับต่อไป ก็คือพระสงฆ์

  สำหรับ พระพุทธเจ้า นั้นผมนึกถึง แต่คำว่า พุทโธ ครับ

          พระธรรม ที่มองเห็นตอนนี้ ก็คือ กรรมฐาน การเิดินจิต มหาวิปัสนนา ครับ

          พระสงฆ์  ก็คือ พระอาจารย์ทีผมเรียนกรรมฐานด้วยครับ

  นี่เป็นการมองเฉพาะหน้าในเบื้องต้น ที่ประสพกับทุกข์เจียนตาย หรือ ตายเลยก็ว่าได้ครับ

  ผมมีชีวิตมาได้ขนาดนี้ ก็นับว่าเหนือความคาดหมายเป็นอย่างมากแล้วครับ

  แต่ความทรมาน คือ โรคาพยาธิ นี้สิครับ ยังติดตัวต้องใช้ กรรมฐาน สะกด ครับ

 ลำพังแต่ปัญญา แบบที่เคยเรียนมาว่า นี่ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตนของเรา แล้วให้ปล่อยวาง

 แล้วดูความเจ็บ ว่า เจ็บหนอ คนที่พูดอย่างนี้ ร้อยทั้งร้อยผมบอกให้เลยว่าครับ ทำไม่ได้หรอกครับ เพราะผม

ก็ผ่านมาแล้ว แบบนั้นลำพังแต่ ศีล และ ปัญญา นั้นไม่มีทางที่จะระงับกิเลสอันเป็นอนุสัยได้จริงหรอกครับ

เราต้องมีจิตที่เป็นสมาธิ เห็นตามความเป็นจริง ด้วยใจ นะครับ ถึงจะรู้แจ้งกายได้ว่า นี่ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา

นี่ไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตนของเรา ครับ


   ดังนั้น ยามที่เราประสพปัญหา จริง ๆ แล้วอย่าลืม พุทโธ ถ้าอาภรณ์แห่ง พุทโธ สวมกาย จิต เมื่อใด

มหาวิปัสสนา จักมีพลังในการรักษาได้จริง ครับ

นาน ๆ มาที เว็บกระทู้ไป หมื่นแล้วนะครับ อนุโมทนากับทุกท่านครับ

 

[raponsan]

อนุโมทนากับคุณ utapati ครับ

[นาตยา]

มอบเพลงนี้ให้ฟ้ง แบบชาวโลกคะ

http://www.youtube.com/watch?v=dtnfRuAh8HI&feature=player_embedded

[ครูนภา]

เพลงไพเราะ ดีคะ

 

[tcarisa]

ล้มทั้งยืน..ดีกว่าล้มไม่เป็น


อย่าคิดว่าสูญเสีย
แล้วชีวิตจะต้องเป็นศูนย์
เรานับหนึ่งใหม่ได้เสมอหากเราคิดจะนับซะอย่าง

ถ้าสิ่งที่เราคาดหวัง...ไม่เป็นดั่งหวัง
ถ้าสิ่งที่เราพยายามทุ่มเททำสุดแรงกายแรงใจ
ไม่ประสบผลสำเร็จ
ถ้าสิ่งที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะเกิดขึ้น
มันก็เกิดขึ้นและได้สร้างความบอบช้ำ
จนทำให้เราต้องจมอยู่กับ ความทุกข์

 เรากำลังก้าวสู่ "ชีวิตที่เป็นจริง " แล้วหล่ะ เพราะความเป็นจริงของชีวิต จะสอนให้เรารู้จักยอมรับความพ่ายแพ้สอนให้เรารู้จักสูญเสียน้ตา เพื่อที่จะได้รอยยิ้มคืน กลับมาเป็นรางวัลตอบแทน แต่มันก็ไม่เคยทำให้ใครหมดสิ้นความหวัง หมดสิ้นพลังและกำลังใจไปกับความพ่ายแพ้ เพียงแค่ความเป็นจริงสอนให้พวกเราทุกคนรู้ว่า

...........อย่าเพียรสร้างความหวัง
แต่ให้เชื่อมั่นใความหวัง............

เพราะความเชื่อมั่นจะนำพาเราไปพบกับ
"หนทางสู่ความสำเร็จ"
แม้ว่าจะต้องฝ่าฟันอะไรอีกมากมายกว่าจะถึงวันนั้น
แม้ว่าจะต้องล้มลงอีกสักกี่ครั้ง
แม้ว่าจะต้องผิดหวังอย่างแรงอีกสักกี่หนก็ตาม


 

  ปล่อย ให้ชีวิตผิดพลาดเสียบ้าง ปล่อยให้ความคาดหวังได้เจอกับความผิดหวัง ปล่อยให้ความฝันกลายเป็นฝันค้างลอยกลางอากาศ ปล่อยให้อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด แม้ว่าเกิดขึ้นแล้วจะเลวร้ายกับชีวิตก็ตามที เพราะทุกๆ อย่างที่เกิดขึ้น จะช่วยสอนและช่วยเป็นบทเรียนอันล้ำค่าให้แก่ชีวิต ที่หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้วบนโลกใบนี้

  คุณ บอย โกสิยพงศ์ เคยให้สัมภาษณ์กับนิตยสารเล่มหนึ่ง เขาพูดให้แง่คิดที่ดีเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลง ซึ่งมันอาจจะสร้างบาดแผลให้กับใครหลายๆ คนมาบ่อยครั้ง คุณบอยพูดไว้ว่า...

ไม่มีอะไรที่อยู่กับเราตลอดชีวิต
ทุกอย่างมันก็รอเวลาจากเราไปทั้งนั้น

เชื่อ ว่าถ้าชีวิตคนเราไม่ยึดติด ไม่ต้องแขวนชีวิตไว้กับความคาดหวัง เวลาที่เราสูญเสีย หรือเวลาที่เราต้องเจอกับความล้มเหลว เราคงมีภูมิต้านทานมากพอที่จะเอาไว้ต่อสู้กับความท้อแท้ อย่าคิดว่าสูญเสียแล้วชีวิตจะต้องเป็นศูนย์ เพราะว่าเรานับหนึ่งใหม่ได้เสมอหากเราคิดที่จะนับซะอย่าง ไม่มีอะไรบนโลกที่น่ากลัว และไม่จำเป็นต้องกลัวกับความเป็นจรองของชีวิต

"มีพบก็ต้องมีจาก มีได้ก็ต้องมีเสีย
และมีสุขก็ต้องมีทุกข์เป็นสัจธรรม"

เมือ่ ไรที่เราได้รู้จักสัมผัส และได้เรียนรู้กับชีวิตทั้งสองด้าน เมื่อนั้นเราจะไม่รู้สึกเสียดายหากเราได้มีโอกาสล้มทั้งยืน แต่เราจะเสียใจไปตลอดชีวิตหากเราไม่สามารถก้าวข้ามความล้มเหลวที่ผ่านเข้ามา ได้

 

มีคนเคยบอกเอาไว้ว่า...

การตั้งความหวัง
คือการเสี่ยงกับความเจ็บปวด
การพยายาม คือการเสี่ยงกับความล้มเหลว

แต่ยังไงก็ต้องเสี่ยง

เพราะในสิ่งที่อันตรายที่สุดในชีวิตก็คือ

การไม่เสี่ยงอะไรเลย

 

  ล้ม ลงสักกี่ครั้ง ผิดหวังมาสักกี่หน ลุกขึ้นยืนให้ไกด้ แล้วสักวันเราจะเจอความสุข เพราะความสุขไม่ได้หนีจากเราไปไหนหรอก มันอยู่ใกล้เราแค่เพียงเอื้อมมือจริงๆ ถ้าหากเราไม่ได้ไปตัดสินว่า โลกมันควรเป็นอย่างที่เราอยากให้เป็น และไม่ได้ตั้งกฎเกณฑ์ให้กับตัวเองมากจนเกินไป เวลาคิดหรือทำอะไรสักอย่างแล้วมีข้อบังคับ มีกรอบ และสร้างมโนภาพความสำเร็จไว้ล่วงหน้า เมื่ออะไรๆ ไม่เป็นไปตามกฎของเรา เราก็ทุกข์ เราก็เสียใจ และเราก็ใจเสียเอาได้ง่ายๆ

มีคนเคยบอกไว้ว่า

สิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณ

ไม่ใช่สิ่งที่จะกำหนดความสุขของคุณ

แต่มันเป็นความคิดของคุณเองต่างหาก

ความคดที่มีต่อสิ่งที่ได้เกิดขึ้นกับคุณนั่นเอง

 

  จะสุขหรือจะทุกข์ก็ขึ้นอยู่ที่เราทั้งนั้นเป็นคนกำหนด ล้มทั้งยืนเสียบ้างก็คงไม่เสียหายไร แต่ล้มไม่เป็นเลยนี่สิ...

 

 ลองคิดดูเล่นๆ ซิว่า จะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตต่อไป............ห ลั ง จ า ก นี้