เรื่องทำบุญแล้วจนเห็นมาเยอะเหมือนกัน ตัวเองก็เป็นด้วย แต่ก็ยังอยากทำอีก(บ้าบุญ)
เรื่องทำบุญ เป็นกรรมที่ดี เพราะบุญเป็นตัวนำสุขมาให้ สมกับคำบาลีที่ว่า
สุโข ปุญฺญสฺส อุจฺจโย แปลว่า การสั่งสมบุญย่อมมีความสุข
คนมีบุญไปไหนใครๆก็รัก พวกบัณฑิตผู้รู้ย่อมคบหา
คนใจบุญย่อมเป็นที่รัก ที่ชอบใจของมนุษย์และเทวดา
บริจาคทาน ต้องได้บุญ
รักษาศีล ต้องได้บุญ
เจริญจิตภาวนา ต้องได้บญ
ช่องทางทั้ง ๓ นี้ เป็นปัจจัยให้ผู้กระทำได้รับอริยทรัพย์ ซึ่งเป็นทรัพย์ภายใน
อริยทรัพย์เป็นเหตุเป็นปัจจัยให้เกิดโภคสมบัติ ซึ่งเป็นทรัพย์ภายนอก
ทายกผู้ฉลาดในทานไม่พูดว่า ผมจนเพราะทำบุญ และไม่สงสัยว่าหากเราทำบุญจะได้บุญหรือเปล่า
เพราะการทำบุญต้องมีใจศรัทธาที่ประกอบด้วยปัญญาเสมอ หากยังลังเลถึงทำไปก็ไม่เป็นบุญ
คนทำบุญ จนจริง หรือไม่ ?
ตอบว่ามีจริง สมัยพุทธกาลแต่ก่อนก็ยังมี ให้ไปศึกษาชีวิตของอนาถปิณฑิกเศรษฐี
เศรษฐีท่านนี้ทำบุญจนตนเอง ไม่มีอะไรจะกิน แต่เขาก็ไม่กลัวความจน ยังทำบุญทุกวัน
ขอตอบนะครับว่า คนทำบุญจนไม่จริง เจริญพร ครับ

การทำบุญรู้ได้ไงว่าทำแล้วจะได้บุญ ?
ขอตอบนะครับ
๑ ทำแล้วสบายใจ
๒ ไม่คิดอาลัยกับของที่ทำไป
๓ คิดถึงการกระทำของเราเมื่อไรปลื้มใจเมื่อนั้น
คนมีเงินก็ใช่ว่ามีความสุขเสมอไป
คนรำรวยเงินทอง แต่จนความสุข
คนจนมีคุณธรรม หาความสุขได้ในครอบครัว
แต่หากทุกคนอยู่อย่างมีความสุขรวยหรือจนไม่สำคัญปล่อยวางเสียบ้าง
ปล่อยวาง (ท่องจำ)
หน้าที่ เป็นเรื่องภายนอก
การปล่อยวาง เป็นเรื่องภายใน
มีปัญหา ต้องแก้ไข
แก้ได้หรือไม่ได้ ใจก็ต้องปล่อยวาง