ถ้าคุณต้องการทำอย่างนั้น หรือ คิดว่าทำได้แค่นั้น ก็ทำเพียงเฉพาะคุณไปก่อน แต่อย่าไปชักชวนคนอื่นล้มเลิกตามแบบเรา นะครับ เพราะจะมีวิบากกรรม อุปสรรคเพิ่มขึ้นนะครับ
เรื่องอย่างนี้อยู่ที่การสั่งสมบารมีส่วนหนึ่งครับ
เห็นด้วย กับคุณ sitti ครับ
ในส่วนนี้ มีผลกรรมเป็นวิบาก ที่ทำให้เกิดอุปสรรค การชักชวนให้บุคคลใด ๆ เลิกแล้ว ละเลย ต่อการภาวนาธรรมอันมีิิจิตั้งสู่ มรรค ผล และ นิพพาน ย่อมทำให้ผู้ชักชวน ได้รับวิบาก อุปสรรคในการภาวนาทุกชาติ ร่วมถึงการมีปัญญาทราม เพราะไม่การขัดขวางผู้ฝึกธรรม
บางคนมีความเพียรน้อย มีความพยายามน้อย สามารถทำได้ แต่ไม่ทำ มีจำนวนมาก คนเหล่านี้ก็มักจะชักชวนให้คนอื่น ไม่ภาวนาเหมือนให้อยู่เป็นเพื่อนตนเอง
จริงอยู่การภาวนา อยู่ที่ศรัทธา แต่อย่าลืมว่า ศรัทธา อย่างเดียว ไม่เพียงพอ ต้องมีธรรมประกอบ ด้วยคือ ความอดทน คนมีศรัทธาในการทำกุศล แต่ไม่มีความอดทนในการทำกุศล พอเจออุปสรรคขัดขวาง ก็จะมักจะท้อถอย และเลิกลา
ดังนั้น อยากให้คุณ ใส่ความอดทน ลงไปบ้างครับในการภาวนา
ถึงแม้ไม่กำหนดเวลา ก็จะควรกำหนดเวลา เริ่มจากคูณสอง ก็จะดีครับ
ไม่ต้องทำกรรมฐาน ให้นาน แต่ให้ทำ บ่อย ๆ เช่น นั่งกรรมฐาน เดินจงกรม นอนภาวนา ยืนกำหนดจิต ก็ให้ทำบ่อย สัก 5 นาที แต่ทำบ่อย ๆ
ผมเองก็ใช้วิธีการนี้ ตอนไปเรียน กรรมฐาน ที่วัดธรรมมงคล เรียกว่า วิทิสสาสมาธิ คือการกำหนด สมาธิบ่อย ๆ ครั้งละ 5 นาที หลาย ๆ ครั้ง 5 นาที ทำ 10 ครั้ง ก็ 50 นาทีแล้วครับ ต้องเริ่มด้วยความอดทนแบบนี้่ก่อนครับ
ส่วนเรื่อง การรักษาศีล ทำทาน อ่านหนังสือธรรมะ สำหรับผม คิดว่าเป็นการทำแค่พื้นฐาน ซึ่งควรจะมีอยู่แล้วสำหรับผู้ฝึกภาวนา ทุกท่าน แต่การเจริญ อริยมรรรค ไม่ได้มีอยู่ในพื้นฐาน เพราะต้องเติบโตมาด้วย ทิฏฐิ ที่ถูกต้อง ความตั้งใจ ที่ถูกต้อง ด้วย
ดังนั้น ขอให้ใช้คาถา ที่พระอาจารย์ เคยแนะนำไว้ ว่า
อ ด ท น