พิมพ์

[sinjai]

ฝากเงินเพื่อนไปทำบุญ เพื่อ สร้างพระพุทธรูป แต่เพื่อนทำเงินหาย ในระหว่างที่เดินทางไป
อยากทราบว่า เรายังได้อานิสงค์สร้างพระพุทธรูป อยู่หรือไม่ หรือได้เพียงบุญกุศลเพียงจิตคิดจะให้เป็นทาน

  คือไม่ต้องการอ่านคำตอบว่า ได้บุญ แน่ ๆ แต่อยากทราบว่า ยังได้อานิสงค์การสร้างพระพุทธรูปอยู่หรือไม่คะ ถ้าได้เพราะเหตุใด ถ้าไม่ได้เพราะเหตุใด คะ

 ขอบคุณมาก ๆ คะ

    

[นักเดินทาง]

ถ้าพิจารณา เจตนา เป็น ตัวกรรม

   ก็ต้องได้บุญอยู่ครับ แต่ ถึงแม้ว่า เจตนา จะสร้างก็ยังเป็นแค่ความคิด กายกรรม ถึงแม้สละทรัยพ์ให้แล้ว แต่ทรัพย์กับถูกแปลงเป็นอย่างอื่น อานิสงค์การสร้าง ตามที่เราต้องการนั้นยังไม่ได้ครับ......

  เช่นนำเงินไปถวายพระ ให้ท่านสร้างกุฏิ แต่ ท่านกับนำเงินไปซื้ออาหารให้สุนัข เป็นกระสอบ ๆ เลยครับพอเจอถามท่าน ๆ ก็บ่นว่า กุฏิยังไม่ได้สร้าง แต่สงสารสุนัขหลายสิบตัว แล ปลาท่านั้ำ ท่านก็เลยนำเงิน 30000 บาทไปซื้ออาหารสัตว์แทน ซึ่งผมเองก็อึ้งมาแล้วครั้งหนึ่ง ตอนนั้นรู้สึกว่า ท่านขอ กับไปทำไม่ตรงกับสิ่งที่บอกหรือขอไว้

  ดังนั้น อานิสงค์ ถูกเปลี่ยนแปลงเป็นอีกแบบ แน่ ละ เรายังได้บุญ อยู่เพราะยังได้ร่วมทำบุญ อยู่ แต่อานิสงค์ของการสร้างอาคาร พระพุทธรูป สถูปนั้น ไม่ได้ครับ

   วินิจฉัย ของผม ถือว่ายังไม่สิ้นสุดนะครับ รอเจ้าของห้องมาตอบต่อ น่าจะดีกว่านะครับ

   

[ธุลีธวัช (chai173)]

ฝากเงินเพื่อนไปทำบุญ เพื่อ สร้างพระพุทธรูป แต่เพื่อนทำเงินหาย อยากทราบว่า ยังได้อานิสงค์การสร้างพระพุทธรูปอยู่หรือไม่คะ

     ผมใคร่อยากให้คุณน้อง "สินใจ" พิจารณาดูเรื่องราวของนาย "สุมนมาลาการ" ผู้นำดอกไม้อันไม่ใช่ส่วนแห่งทรัพย์

ตนโปรยบูชาพระพุทธเจ้า อยากถามว่าอานิสงส์บุญนั้น จักเป็นของใครกล่าวคือ นายสุมนมาลาการ หรือ พระเจ้า

พิมพิสาร แม้การกระทำโดยพลการเยื่องนั้นเสี่ยงต่ออาญาโทษ ในเบื้องต้นวิบัตินั้นได้เกิดแล้วแก่นาย สุมนมาลาการ

เหตุด้วยภรรยาเกรงกลัวภัยจึงผละทิ้งขอเลิกร้างหย่าขาด หากแต่ภายหลังพระเจ้าพิมพิสารทรงทราบกับร่วม

อนุโมทนาและมอบเครื่องแพรพรรณข้าทาสช้างม้าไปเลี้ยงชีวิต

     ที่สุดภายหลังพระอานนท์ได้กราบทูลถามเรื่องนาย "สุมนะ" พระพุทธองค์ทรงกล่าวถึงการสละดอกไม้อันอาจเป็น

ภัยแก่ตัวเพื่อบูชาพระองค์ของนาย "สุมนะ" นั้น หยั่งว่าอานิสงส์นั้นถึงที่สุดจักเป็นถึง พระปัจเจกพุทธเจ้า ที่เดียว ครับ.!

[นักเดินทาง]

อยากให้พิจารณา องค์ แห่ง ทาน ด้วยครับ

   1.ทานนั้น บริสุทธิ์ เป็นเจ้าของโดยชอบธรรม
    2.ทานนั้นมีผู้รับ ที่บริสุทธิ์ ประกอบด่้วยศีล เป็นต้น
     3.ทานนั้นมีเจตนา ที่ให้ด้วยความเคารพในทาน

   การที่ฝากเงินไป 1 2 ไม่ได้ครับ 3 ได้ครับ องค์แห่งทานยังไม่สมบูรณ์ ครับ
  การทำทานแบบนี้ เหมือนการโปรยอาหาร ไก่ ลงแม่น้ำ ครับ

   

[นิรนาม_พุทโธ]

ปัจจุบันนี้ ผมว่า ถึงแม้ว่าเรานำไปถวายถึงมือเลย ก็ใช่ว่าเขาจะนำไปสร้างอย่างนั้นจริง ๆ นะครับ ผมเคยเจอเหตุการณ์มาแล้วครับ ค่าจัดสร้างจัดทำดำเนินงานสร้างพระ เขากำหนดราคาค่าแรงค่าของ ค่าพิธิไว้แล้ว แต่ผมไปทำเขาก็นำก้อนทอง มาให้เขียนแปะชื่อ พอสักพัก ก็มีคนมาทำต่ออีก ผมเห็นเขาแกะชื่อผมออกจากก้อนทอง แล้วให้คนเขียนปิดทับเช่นเดียวกับผมอีก สรุปก็คือ ก้อนทองเวียนครับ สรุปแล้วยอดบริจาควันนั้น 2 ล้านกว่าบาทครับ ค่าพิธี ค่าอะไรต่าง ๆ หักเบ็ดเสร็จแล้ว เงินเหลือ 1.3 ล้านครับ เอแล้วเงินที่เราทำบุญอยู่ในส่วน .7 ล้าน หรือ 1.3 ล้านกันแน่ครับ ผมนั่งนึกอยู่ แต่อย่างไรผมก็อิ่มใจ ถือไว้ในใจว่าได้ร่วมสร้างพระพุทธรูปกับเขาในชีวิตก็สักองค์แล้วครับ สละกันอย่างหนัก กันเป็น ระดับ ครึ่งแสน เชียวนะครับไม่ใช่น้อยนะครับ

   ที่เขียนให้ท่านอ่านก็เพราะอยากให้พิจารณา กุศลในตอนต้นครับ ว่าได้บุญแล้ว และควรยึดมั่นในบุญขั้นต้นไว้ครับไม่ต้องไปคิดต่อแล้วว่า เขาจะนำเงินเราไปทำหรือไม่ มิฉะนั้น จะปวดหัวครับ กุศลตก และ จิตตก นี่สิครับ

   

[poepun]

เห็นใน FB กล่าวถึงเรื่อง ทานูปฏินิสสัคคา 8 นะครับ ไม่ทราบว่าเกี่ยวอะไรกันหรือไม่ ?

 

[raponsan]

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๑
พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๓
อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต

อจินติตสูตร
        [๗๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย อจินไตย ๔ ประการนี้ อันบุคคลไม่ควรคิด เมื่อบุคคลคิด พึงเป็นผู้มีส่วนแห่งความเป็นบ้า เดือดร้อน
       
        อจินไตย ๔ ประการเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย             
             พุทธวิสัยของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ๑
             ฌานวิสัยของผู้ได้ฌาน ๑
             วิบากแห่งกรรม ๑
             ความคิดเรื่องโลก ๑

        ดูกรภิกษุทั้งหลาย อจินไตย ๔ ประการนี้แล ไม่ควรคิด เมื่อบุคคลคิด พึงเป็นผู้มีส่วนแห่งความเป็นบ้า เดือดร้อน ฯ

        จบสูตรที่ ๗


อรรถกถาอจินติตสูตรที่ ๗
               บทว่า อจินฺเตยฺยานิ ได้แก่ ไม่ควรคิด.
               บทว่า น จินฺเตตพฺพานิ ความว่า บุคคลไม่ควรคิด เพราะเป็นอจินไตยนั่นเอง.
               บทว่า ยานิ จินฺเตนฺโต คือ คิดสิ่งที่ไม่มีเหตุเหล่าใด.
               บทว่า อุมฺมาทสฺส ได้แก่ ความเป็นคนบ้า.
               บทว่า วิฆาตสฺส คือ เป็นทุกข์.
               บทว่า พุทฺธวิสโย แปลว่า วิสัยของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย คือความเป็นไปและอานุภาพของพระพุทธคุณมีพระสัพพัญญุตญาณ เป็นต้น.
               บทว่า ฌานวิสโย ได้แก่ ฌานนิสัยในอภิญญา.
               บทว่า กมฺปวิปาโก ได้แก่ วิบากของกรรมมีกรรมที่จะพึงเสวยผลในปัจจุบัน เป็นต้น.
               บทว่า โลกจินฺตา ความว่า โลกจินดา ความคิดเรื่องโลกเช่นว่า ใครหนอสร้างดวงจันทร์และดวงอาทิตย์ ใครสร้างแผ่นดินใหญ่ ใครสร้างมหาสมุทร ใครสร้างสัตว์ให้เกิด ใครสร้างภูเขา ใครสร้างต้นมะม่วงต้นตาลและต้นมะพร้าว เป็นต้น ดังนี้

อ้างอิง
เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๑  บรรทัดที่ ๒๑๖๖ - ๒๑๗๓.  หน้าที่  ๙๓.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=21&A=2166&Z=2173&pagebreak=0
ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=21&i=77
ขอบคุณภาพจาก http://igetweb.com/

  คุณสินจัยครับทุกครั้งที่มีสมาชิกมาถามเรื่องกรรมผมจะบอกเสมอว่า เป็นเรื่องอจินไตย อย่าคิดมาก
   แต่เมื่อมาคุยห้องนี้ ผมก็ต้องคุยเป็นเพื่อน แค่คุยเป็นเพื่อนนะครับ คำตอบของผมไม่ใช่บรรทัดฐาน

      ผมเคยได้ยินมาเรื่องหนึ่ง จากสื่ออะไรผมจำไม่ได้ เล่ากันว่า ครั้งที่มีพระปัจเจกพุทฤธเจ้าอุบัติขึ้น
      มีชายผู้หนึ่งเกิดเลื่อมใสในพระปัจเจกพุทธเจ้าองค์นั้น ได้ฝากสิ่งของอย่างหนึ่งให้เพื่อน เพื่อนำไปถวายให้พระปัจเจกพุทธเจ้า แต่ด้วยเหตุใดก็จำไม่ได้ เพื่อนคนนั้นไม่ได้นำสิ่งของนั้นไปถวาย

      สุดท้ายเมื่อชายคนที่ฝากของไปถวายพระปัจเจกพุทธเจ้าตายไป ด้วยจิตที่เป็นกุศลของชายคนนั้นที่คิดว่าตัวเองได้ทำทานสำเร็จบริบูรณ์ไปแล้ว ทำให้ได้เป็นเกิดเป็นเทวดาชั้นดาวดึงษ์

      เรื่องนี้ผมเคยถามพระรูปหนึ่ง(พระรูปนี้กำลังเรียนบาลีอยู่ด้วย)ว่า อยู่ในพระไตรปิฎกเล่มไหน
      พระท่านตอบว่า อยู่ในคาถาธรรมบท แต่ไม่รู้เล่มไหน จนบัดนี้ผมก็ยังหาไม่เจอครับ
      เพื่อนท่านใด ทราบเรื่องนี้ช่วยบอกด้วยครับ
       
 

[raponsan]

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๖ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๘
ขุททกนิกาย วิมาน-เปตวัตถุ เถร-เถรีคาถา

๙. ปีตวิมาน
ว่าด้วยผลบุญที่ทำให้ไปเกิดในปีตวิมาน

             สมเด็จอัมรินทราธิราชตรัสถามนางเทพธิดาตนหนึ่งว่า
             [๔๗] ดูกรนางเทพธิดาผู้เจริญ ผู้นุ่งห่มผ้าล้วนแล้วด้วยสีเหลือง มีธงก็เหลืองตกแต่งด้วยเครื่องอลังการเหลือง มีกายอันลูบไล้ด้วยจุณจันทน์เหลืองทัดทรงดอกบัวหลวง มีปราสาทอันแล้วด้วยทองคำ มีที่นอนและที่นั่งสีเหลือง ทั้งภาชนะที่รองรับขาทนียะและโภชนียะสีเหลือง มีฉัตรสีเหลืองรถสีเหลือง มีม้าและพัดล้วนแล้วสีเหลือง เมื่อชาติก่อนท่านเป็นมนุษย์ได้กระทำบุญอะไรไว้ ฉันถามท่านแล้วขอท่านจงบอก นี้เป็นผลแห่งกรรมอะไร

            นางเทพธิดาตอบว่า
             ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ หม่อมฉันได้น้อมนำเอาดอกบวบขมซึ่งมีรสขมไม่มีใครชอบ จำนวน ๔ ดอก ไปบูชาพระสถูป ตั้งจิตอุทิศต่อพระบรมธาตุของพระบรมศาสดา ด้วยจิตอันเลื่อมใสกำลังส่งใจไปในพระบรมธาตุของพระศาสดานั้น ไม่ทันได้พิจารณาถึงหนทางที่มาแห่งแม่โค ทันใดนั้น แม่โคได้ขวิดหม่อมฉันผู้มีความปรารถนาแห่งใจยังไม่ถึงพระสถูป

             ถ้าหม่อมฉันได้สั่งสมบุญนั้นไซร้ หม่อมฉันพึงได้ทิพยสมบัติยิ่งกว่านี้เป็นแน่ ข้าแต่ท้าวมัฆวานจอมเทพผู้เทพกุญชร เพราะบุญกรรมนั้นหม่อมฉันละอัตภาพมนุษย์แล้ว จึงได้มาอภิรมย์อยู่กับพระองค์

             ท้าวมัฆวานผู้เป็นอธิบดีแห่งทศเทพผู้ทรงเทพกุญชร ได้ทรงสดับเนื้อความนี้แล้ว เมื่อจะทรงยังทวยเทพเจ้าชาวดาวดึงส์สวรรค์ให้เลื่อมใส ได้ตรัสกะมาตลีเทพบุตรว่า
             ดูกรมาตลี จงดูผลแห่งกรรมอันวิจิตรน่าอัศจรรย์นี้ ทานวัตถุแม้มีประมาณน้อยอันนางเทพธิดานี้ทำแล้ว ย่อมเป็นบุญมีผลมาก เมื่อจิตเลื่อมใสในพระตถาคตสัมพุทธเจ้า ในพระปัจเจกพุทธเจ้าหรือในสาวกของพระตถาคต ทักษิณา ย่อมไม่ชื่อว่ามีผลน้อยเลย มาเถิดมาตลี

             แม้เราทั้งหลายพึงรีบเร่งบูชาพระบรมสารีริกธาตุของพระตถาคตให้ยิ่งๆ ขึ้นเถิด เพราะการสั่งสมบุญย่อมนำสุขมาให้ เมื่อพระตถาคตจะยังทรงพระชนม์อยู่ หรือเสด็จปรินิพพานไปแล้วก็ตาม

             เมื่อจิตสม่ำเสมอผลก็ย่อมสม่ำเสมอ เพราะเหตุที่ตั้งจิตไว้ชอบธรรม สัตว์ทั้งหลายย่อมไปสู่สุคติ ทายกทั้งหลายได้กระทำสักการะบูชาในพระตถาคตเหล่าใดไว้แล้ว ย่อมไปสู่สวรรค์ พระตถาคตเหล่านั้นย่อมเสด็จอุบัติขึ้น เพื่อประโยชน์แก่ชนเป็นอันมากหนอ.

             จบ ปีตวิมานที่ ๙.


อ้างอิง
เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๖ บรรทัดที่ ๑๖๔๓ - ๑๖๗๕. หน้าที่ ๖๗ - ๖๘.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=26&A=1643&Z=1675&pagebreak=0             
ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=26&i=47
ขอบคุณภาพจาก http://multiply.com/,hhttp://sites.google.com/,http://1.bp.blogspot.com/

ภาพดอบบวบขม

        เรื่องนางฟ้าองค์นี้ เป็นตัวอย่างที่ดี อธิบายได้ว่า
       นี่ขนาดการกระทำยังไม่สำเร็จสมบูรณ์เลย(ยังไม่ทันที่จะนำดอกบวกขม ไปวางที่สถูป ก็ตายเสียกอ่น)
       เพียงแต่มีจิตที่มุ่งมั่น และเต็มไปด้วยกุศล ยังได้บุญถึงขนาดนี้
       หากการกระทำครบขั้นตอน อานิสงส์จะขนาดไหน
       บุญสำเร็จที่ใจครับ เพียงแค่คิดดีก็ได้บุญแล้วครับ

       แถมให้อีกเรื่องครับ มีชายคนหนึ่งฝากผ้าจีวรไปถวายพระปัจเจกพุทธเจ้า
       โดยฝากเพื่อนไป แต่ปรากฎว่าเพื่อนคนนั้นไม่ได้นำไปถวายพระปัจเจกพุทธเจ้า
       แต่ด้วยใจที่เปี่ยมด้วยกุศลของชายผู้นั้น ซี่งเข้าใจว่าเพื่อนได้นำไปถวายแล้ว
       ก่อนสิ้นชีวิตได้นึกถึงกุศลอันนั้น ทำให้ชายผู้นั้นได้ไปจุติบนสวรรค์
       เห็นไหมว่า จิตที่เป็นกุศล ส่งผลเช่นไร

       กรณีของคุณสินจัย น่าจะใกล้เคียงกับเรื่องนี้
       จิตที่เปี่ยมด้วยกุศลและมุ่งมั่นที่สร้างพระพุทธรูปของคุณสินจัย
       ควรแก่การได้อานิสงสตามที่จิตปรารถนา
       

     กระทู้ที่เกี่ยวข้อง ขอแนะนำ
     "อยากทราบว่า เวลาเราทำบุญใส่ตู้ บริจาค ตามวัดจะได้อานิสงค์อะไรคะ"
     http://www.madchima.org/forum/index.php?topic=2243.msg8297#msg8297

[Jiraiya]

มีเคส คล้าย ๆ กันเลย อ่ะ มาอ่านแล้วรู้สึกสบายใจขึ้นมากเลยคะ

 แนะนำนะคะ ถ้าใครยังไม่ได้อ่าน

 

[raponsan]

คำว่า ทาน ที่แปลว่า การให้นั้น จัดเป็นบุญเป็นกุศล เป็นความดีอย่างหนึ่ง หมายถึง เจตนาที่เป็นเหตุให้เกิดการให้ก็ได้  หมายถึงวัตถุ คือ สิ่งของที่ให้ก็ได้ ทานจึงมีความหมายที่เป็นทั้งนามธรรมและรูปธรรม ถ้าหมายถึงเจตนาที่ให้ก็เป็นนามธรรม ถ้าหมายถึงวัตถุที่ให้ก็เป็นรูปธรรม ในที่นี้จะขอกล่าวถึงทานในความหมายทั้งสองอย่างนี้รวมๆกันไป

     เจตนาที่เป็นเหตุให้เกิดการให้ทานนั้น แบ่งตามกาลเวลาได้ ๓ กาล  คือ 
     ๑. ปุพเจตนา เจตนาที่เกิดขึ้นก่อน คือเมื่อนึกจะให้ ก็แสวงหาตระเตรียมสิ่งที่จะให้นั้นให้พร้อม 
     ๒. มุญจเจตนา เจตนาที่เกิดขึ้นในขณะกำลังให้ของเหล่านั้น 
     ๓. อปรเจตนา เจตนาที่เกิดขึ้นหลังจากได้ให้เรียบร้อยแล้ว แล้วเกิดความปีติยินดีในการให้ของตน

บุคคลใดที่ทำบุญหรือให้ทานด้วยจิตใจที่โสมนัสยินดี ทั้งประกอบด้วยปัญญา เชื่อกรรมและผลของกรรมครบทั้ง  ๓  กาลแล้ว บุญของผู้นั้นย่อมมีผลมาก


ที่มา : ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก โดยประณีต ก้องสมุทร
http://www.84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html

[ธัมมะวังโส]

 ฝากเงินเพื่อนไปทำบุญ เพื่อ สร้างพระพุทธรูป แต่เพื่อนทำเงินหาย

  ๑ ฝากเพื่อนไปทำบุญ คือ การไม่ได้ไปทำเอง
   เมือไม่ได้ไปทำเอง ผลของการรับบุญ ก็ต้องแล้วแต่ คนที่ไปทำแทน ดังนั้นคนที่ไปทำแทน จะเอาไปทำอะไร ก็ต้องไว้ใจเขา ส่วนเรารับผลบุญตรงที่ฝากแล้วเท่านั้น จบแค่ตรงนี้

  ๒ เพื่อนนไปทำบุญ ก็ได้บุญเพิ่ม นำไปทำบาปเราก็ได้บาปเพิ่มเป็นได้ทั้งสองอย่าง ไม่ได้มองที่เจตนา เพราะเท่ากับเราสนับสนุนให้เขาไปทำ ( ขออภัยต้องพูดตรง ๆ ) สรุปก็คือ มีผลในส่วนที่ทำนั้นด้วยทั้งดีและชั่วแต่ ผลไม่มาก

  ทำหรือไม่ทำ มันมีคำว่า หนี้กรรม เกิดขึ้น พูดให้ไพเราะ หน่อย ร่วมบุญ( บาป )กัน

   ดังนั้นถ้าเป็นไปได้ ก็ไม่ควรฝากกันไปทำ เพราะสมัยครั้งพุทธกาลก็เคยมีเรื่องนี้ เรื่องนางกำนัล ยักยอกเงินถวายดอกไม้ แต่กว่าจะรู้ธรรม ก็สร้างกรรมไปไม่่รู้กี่ครั้ง ถ้าไม่เป็นอริยะ ซวยแน่ ๆ เพราะยักยอกเงินค่าดอกไม้ ถวายพระพุทธเจ้าด้วย กรรมหนักเหมือนกัน

 
   

[PRAMOTE(aaaa)]

กลับเป็นอย่างนั้นไปได้

เพราะเจตนาฝากนี่เอง